Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu długotrwałej choroby nie zamyka pracownikowi drogi powrotu do firmy. Czy likwidacja jego stanowiska pracy stoi temu na przeszkodzie?
Ponowne zatrudnienie u pracodawcy po długotrwałej nieobecności spowodowanej chorobą jest możliwe, jeśli w okresie 6 miesięcy od rozwiązania umowy pracownik zgłosi swój powrót do pracy niezwłocznie po ustaniu przyczyny niezdolności (art. 53 par. 5 k.p.).
Ocena możliwości ponownego zatrudnienia uzależniona jest od okoliczności konkretnego przypadku. Dokonując jej, należy uwzględnić zarówno okoliczności dotyczące pracodawcy, jak i pracownika (por. wyr. SN z 12 stycznia 1998 r., I PKN 459/97, OSNP1998/22/656). W związku z tym orzeczenie komisji lekarskiej o nieprzydatności pracownika do pracy na stanowisku zajmowanym przed rozwiązaniem z nim umowy może oznaczać brak możliwości ponownego jego zatrudnienia.
Likwidacja stanowiska zajmowanego przez pracownika przed zakończeniem zatrudnienia nie stanowi przeszkody w orzeczeniu przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach (por. wyr. SN z 19 kwietnia 2001 r., I PKN 381/00, OSNP 2003/4/102). Pracodawca ma bowiem możliwość powierzenia pracownikowi innej pracy lub dokonania zmiany jej warunków. Powyższe dotyczy też sytuacji zgłoszenia przez zwolnioną osobę powrotu do pracy. Zasadnym wydaje się przyjęcie, iż pracodawca powinien w każdych okolicznościach rozważyć możliwość ponownego zatrudnienia.
Odmowa nawiązania z byłym pracownikiem umowy o pracę na czas określony może powodować odpowiedzialność odszkodowawczą pracodawcy (art. 471 k.c. w zw. z art. 300 k.p.), jeżeli w wewnętrznym zarządzeniu zobowiązał się on do ponownego nawiązania umowy o pracę (por. wyr. SN z 9 kwietnia 1998 r., I PKN 36/98, OSNP1999/8/268).