Osoba, która zawiesiła działalność, nie musi opłacać składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Niektóre może płacić dobrowolnie: na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz zdrowotne. Nie może zatem w czasie, kiedy ma zawieszoną działalność, podlegać ubezpieczeniu chorobowemu i wypadkowemu.

Obowiązek ubezpieczeń ustaje od dnia, w którym rozpoczyna się zawieszenie, i trwa do dnia poprzedzającego dzień wznowienia działalności. Przedsiębiorca proporcjonalnie płaci zatem składki emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe. Inaczej jest jednak ze składką zdrowotną, bo ta jest niepodzielna. Trzeba ją zapłacić za całe miesiące, w których choć przez jeden dzień była prowadzona działalność. Najlepiej unikać zawieszania i odwieszania działalności w trakcie miesiąca i decydować się na taki krok od pierwszego dnia miesiąca.

Ci, którzy nie opłacają składek emerytalnych w czasie zawieszenia, zmniejszą przyszłą emeryturę. Osoby, które nie płacą składek, mogą dysponować zbyt krótkim stażem ubezpieczeniowym do uzyskania emerytury minimalnej. Prawo wymaga tutaj 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Ten, kto decyduje się na zawieszenie, musi zdawać sobie sprawę, że może nie mieć szans na uzyskanie w ZUS renty. Będzie tak wtedy, gdy stanie się niezdolny do pracy między 19. a 24. miesiącem od zawieszenia działalności. Rentę z tytułu niezdolności do pracy może otrzymać bowiem osoba, która ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy (na przykład dla osoby, która ukończyła 30 lat, jest to pięć lat), a niezdolna do pracy stała się w określonych ustawą okresach składkowych (okres zatrudnienia, prowadzenia firmy) i nieskładkowych, byle nie później (poza wyjątkami) niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W trakcie zawieszenia przedsiębiorca nie otrzyma świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, a po wznowieniu działalności nabędzie prawo do nich dopiero po 90 dniach, pod warunkiem że od pierwszego dnia po wznowieniu będzie nieprzerwanie opłacał składkę chorobową.

Właściciel firmy szybko straci także prawo do bezpłatnego lekarza. Prawo do świadczeń opieki zdrowotnej ustaje po upływie 30 dni od dnia wygaśnięcia obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.