Sprawne funkcjonowanie zakładu pracy niejednokrotnie wymaga od firmy organizowania pracy nie tylko w porze dziennej, ale również w godzinach nocnych. O czym należy pamiętać, powierzając pracownikowi zadanie do wykonania w porze nocnej?
Kodeks pracy definiuje porę nocną jako 8 godzin przypadających między 21.00 a 7.00 rano. W ramach tych godzin każdy z pracodawców ma prawo ustalić, kiedy rozpoczyna się i kończy pora nocna w jego zakładzie pracy. Regulacja tej kwestii powinna znaleźć się w regulaminie pracy, a jeśli pracodawca nie ma obowiązku jego wprowadzenia – w pisemnej informacji dla pracownika. Określenie godzin pracy w porze nocnej pozwala firmie na ustalenie, którzy pracownicy wykonują swoje obowiązki właśnie wtedy. Będą nimi ci, których rozkład czasu pracy obejmuje w każdej dobie co najmniej 3 godziny pracy w porze nocnej lub których co najmniej 1/4 czasu pracy w okresie rozliczeniowym przypada na porę nocną (art. 1517 par. 2 k.p.)
Wyodrębnienie grupy pracujących w nocy ma istotne znaczenie ze względu na konieczność przestrzegania przez pracodawcę ustawowego ograniczenia w planowaniu dobowego wymiaru czasu pracy dla tej kategorii pracowników. Jeśli bowiem pracujący w nocy wykonuje prace szczególnie niebezpieczne albo związane z dużym wysiłkiem fizycznym lub umysłowym, czas jego pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę.
Zakaz pracy w przedłużonym dobowym wymiarze czasu pracy nie obejmuje pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz przypadków konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska, a także usunięcia awarii.
Pracodawca zatrudniający pracowników w godzinach nocnych powinien pamiętać, iż bezwzględnym zakazem pracy w porze nocnej objęci są kobiety w ciąży oraz pracownicy młodociani. Zgoda pracownika na wykonywanie pracy w takiej porze jest konieczna, w przypadku gdy opiekuje się on dzieckiem do lat czterech.
not. LG