W jakich przypadkach możliwe jest wcześniejsze zakończenie zatrudnienia na podstawie czasowej umowy o pracę?
Z art. 33 k.p. wynika, że wypowiedzenie umowy zawartej na czas określony jest możliwe, jeśli umowa jest zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy, a strony wprowadzają postanowienie umożliwiające wypowiedzenie przy zawieraniu umowy.
Okres wypowiedzenia trwa 2 tygodnie (możliwe jest wprowadzenie dłuższego okresu wypowiedzenia, ale nie krótszego).
Na podstawie dosłownego brzmienia wskazanego artykułu mogłoby się wydawać, że klauzula dotycząca wypowiedzenia umowy na czas określony może być wprowadzona przez strony wyłącznie w momencie zawierania umowy o pracę. Co więcej, że wypowiedzieć taką umowę można jedynie po upływie pierwszych 6 miesięcy jej trwania, co stanowiłoby zakaz wypowiadania umowy trwającej krócej niż pół roku. Z pomocą i praktycznymi rozwiązaniami powyższych zagadnień przychodzi orzecznictwo.
Przede wszystkim SN stanął na stanowisku, wyrażonym w uchwale z 14 czerwca 1994 I PZP 26/94, że klauzula dotycząca wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony (dłuższy niż 6 miesięcy) nie musi zostać ustalona przy zawieraniu umowy. Strony mają możliwość nie tylko w chwili zawierania umowy, ale także w okresie jej trwania przewidzieć dopuszczalność wcześniejszego rozwiązania tej umowy za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Według SN słowo zawieranie (użyte w art. 33 k.p.) odnosi się do określonego rodzaju umowy, nie oznacza natomiast daty dopuszczalności wprowadzenia klauzuli o wypowiedzeniu. Zatem możliwe jest umieszczenie postanowienia o wypowiedzeniu w formie aneksu do już zawartej umowy.
Co więcej, SN potwierdził w uchwale z dnia września 1994 r. (I PZP 35/9), w której stwierdził, że umowa o pracę zawarta na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy, w której strony przewidziały dopuszczalność jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem (art. 33 k.p.), może być w ten sposób rozwiązana także przed upływem 6 miesięcy jej trwania.