Pracodawca musi przesunąć urlop wypoczynkowy pracownikowi, który zachorował w czasie wypoczynku. Okres choroby nie odbiera pracownikowi możliwości wypoczynku. Zgodnie z art. 166 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.) część urlopu niewykorzystaną z powodu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby pracodawca jest obowiązany udzielić w terminie późniejszym.
Wynika to z faktu, że podwładny ma prawo do corocznego, nieprzerwanego i płatnego odpoczynku. Natomiast choroba uniemożliwia wykorzystanie urlopu zgodnie z jego przeznaczeniem. Ze względu na fakt, że pracodawca nie może udzielać urlopu osobie chorej, to już udzielony urlop ulega przerwaniu.
W kodeksie pracy nie jest sprecyzowany sposób przesunięcia urlopu wypoczynkowego na inny termin. W takiej sytuacji należy korzystać z rozwiązań określonych w par. 5 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. nr 2, poz. 14 z późn. zm.). Zgodnie z nim pracodawca wspólnie z pracownikiem musi ustalić nowy termin urlopu wypoczynkowego. W praktyce oznacza to, że pracownik nie może samowolnie przedłużyć swojego urlopu wypoczynkowego, bowiem może być to uznane za opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia. Również pracodawca nie może w sposób arbitralny wyznaczyć nowego terminu wypoczynku. Warto wiedzieć, że nic nie staje na przeszkodzie, aby chory pracownik wykorzystał niewykorzystany urlop bezpośrednio po ustaniu niezdolności do pracy, ale termin ten musi być uzgodniony między pracodawcą a pracownikiem.