Na terenie szpitala lekarze nie mogą w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej wykonywać np. tych samych zabiegów co dana placówka, chyba że zostanie im to zlecone w ramach zamówienia na świadczenie.
Lekarze prowadzący praktykę lekarską (jednoosobową i grupową) mają zakaz udzielania na terenie publicznego szpitala takich samych świadczeń zdrowotnych, które są udzielane przez ten szpital. Wyjątkiem są jednak świadczenia podstawowej opieki zdrowotnej i stomatologii. Zasady te określa ustawa o zakładach opieki zdrowotnej.
Celem regulacji jest niedopuszczenie do osłabienia pozycji publicznego zakładu opieki zdrowotnej wskutek prowadzenia na jego terenie działalności konkurencyjnej. Należy żałować, iż brak jest w ustawie o ZOZ wyraźnego wyłączenia spod powyższego zakazu świadczeń, których wykonywanie szpital powierzył na podstawie umowy o udzielenie zamówienia na świadczenia zdrowotne (tzw. subkontraktu) lekarzom wykonującym zawód w ramach praktyki lekarskiej, na co ustawa o ZOZ przecież wyraźnie zezwala (art.35 ust.1 pkt.2). Rodzi to wątpliwość, czy powyższy zakaz obejmuje wykonywanie takich samych świadczeń zdrowotnych, które są faktycznie udzielane przez ten szpital, czy też wszystkich świadczeń, które są wymienione w statucie szpitala. Przyjęcie tej pierwszej interpretacji oznaczałoby dopuszczenie wykonywania przez praktykę lekarską na terenie publicznego szpitala zakontraktowanych świadczeń. Za tą interpretacją wypada się opowiedzieć, o ile udostępnienie pomieszczeń przez szpital opiera się na zasadach rynkowych.
Z kolei ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2008 r., nr 136, poz. 857 z późn. zm.) nie dopuszcza wykonywania grupowej praktyki lekarskiej w zakładzie opieki zdrowotnej na podstawie umowy cywilnoprawnej o udzielanie świadczeń zdrowotnych, o czym mówi art. 50a ust. 8 ustawy. Zapis ten nie jest jasny i budzi poważne wątpliwości. Wielu autorów uważa, że oznacza on całkowity zakaz zlokalizowania grupowej praktyki lekarskiej w ZOZ-ie, nawet w zakresie wykonywania tzw. subkontraktów. Nie można wykluczyć interpretacji, że powyższy przepis dopuszcza udzielanie świadczeń przez grupową praktykę lekarską w publicznym szpitalu na podstawie umowy o udzielenie zamówienia na świadczenia zdrowotne, o której mowa w powołanym wyżej art. 35 ust. 1 pkt. 2 ustawy o ZOZ (zawartej po przeprowadzeniu konkursu ofert na udzielenie zamówienia).
Brak jest przekonującego powodu dla ustanowienia takiego zakazu, szczególnie w przypadku gdy szpital oddałby w najem (na warunkach rynkowych) wolne pomieszczenia, a sprzęt niezbędny dla prowadzenia praktyki pochodziłby od wspólników. Sądzić można, iż zakaz z art. 50a ust. 8 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty dotyczy raczej zatrudniania przez szpital na podstawie umowy cywilnoprawnej lekarzy tworzących praktykę grupową, ewentualnie wykonywania tej praktyki grupowej w szpitalu na podstawie zawartych z pacjentami umów o udzielenie świadczeń zdrowotnych. Szkoda, że kwestii tej nie wyjaśniono przy okazji prac nad ustawą o działalności leczniczej.
Ważne!
W przypadku gdy szpital udzieli zamówienia na świadczenia zdrowotne lekarzowi prowadzącemu praktykę lekarską, to zarówno placówka, jak i lekarz solidarnie ponoszą odpowiedzialność za ewentualną szkodę wyrządzoną przy udzielaniu świadczenia
Podstawa prawna
Ustawa z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2007 r. nr 14, poz. 89 z późn. zm.).