Pacjent może być wypisany ze szpitala tylko jeżeli jego stan zdrowia nie wymaga dalszego leczenia albo może być ono kontynuowane w domu lub innej placówce.
Wypisanie chorego wymagającego stałej opieki medycznej (np. w stanie śpiączki) jest możliwe, ale pod pewnymi warunkami. Po pierwsze może do tego dojść w sytuacji, gdy chory nie wymaga już dalszego leczenia szpitalnego.
Po drugie, gdy dalej musi być objęty opieką, ale może ją zapewnić zakład leczniczo-pielęgnacyjny. Są to placówki przeznaczone dla pacjentów wymagających całodobowej opieki zdrowotnej. Osobom tam przebywającym zapewniają zakwaterowanie, wyżywienie, pielęgnację i rehabilitację, a także leczenie farmakologiczne.
Umieszczenie chorego w takiej placówce wiąże się jednak z dodatkową opłatą. Nie może ona jednak przekroczyć 70 proc. miesięcznego dochodu osiąganego przez pacjenta (w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej). Podstawą skierowania pacjenta do takiego zakładu jest wniosek lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (np. rodzinnego, specjalisty lub ze szpitala).
W sytuacjach szczególnych (np. zawieszenie działalności lub strajk uniemożliwiający opiekę) szpital również może wypisać pacjentów. Ale tylko takich, którzy nie wymagają dalszego leczenia. W przypadku pozostałych ma obowiązek zapewnić im miejsce w innym szpitalu. W takim przypadku pokrywa również koszty transportu.
