Polski pracownik w Niemczech od dnia rozpoczęcia pracy podlegał ustawodawstwu niemieckiemu w zakresie zabezpieczenia społecznego. Dlatego powinien odprowadzać wszystkie składki na ubezpieczenia zdrowotne i społeczne do systemu niemieckiego.
Podejmując zatrudnienie na terenie naszego zachodniego sąsiada, należy pamiętać, aby nie dopuścić do sytuacji, w której składki byłyby odprowadzane jednocześnie do dwóch systemów ubezpieczeniowych – polskiego i niemieckiego.
Powyższa zasada odnosi się również do pracownika przygranicznego, który zamieszkuje w Polsce, a pracę wykonuje na terytorium Niemiec. Aby zapewnić sobie prawo do leczenia w Polsce, osoba taka powinna uzyskać od niemieckiej instytucji właściwej, tj. od jednej z niemieckich kas chorych, dokument przenośny S1/E106. Należy go zarejestrować w oddziale wojewódzkim NFZ właściwym ze względu na miejsce zamieszkania w Polsce. Na tej podstawie NFZ wystawia poświadczenie, dzięki któremu osobie pracującej za granicą, ale mieszkającej w kraju, przysługuje prawo do pełnego zakresu opieki medycznej finansowanej przez fundusz.
Inna procedura jest stosowana w przypadku osoby, która pracuje w Niemczech, ale zamierza przyjechać na krótki okres do Polski, np. spędzić urlop. W takiej sytuacji musi przed przyjazdem uzyskać w niemieckiej kasie europejską kartę ubezpieczenia zdrowotnego (EKUZ). Dzięki temu ma prawo do leczenia, tak jakby była ubezpieczona w NFZ.
Należy jednak pamiętać, że w przypadku pogorszenia stanu zdrowia zostaną jej udzielone świadczenia zdrowotne wyłącznie w zakresie niezbędnym z medycznego punktu widzenia (biorąc pod uwagę charakter świadczeń oraz planowany czas pobytu).