Przystąpienie do dobrowolnych ubezpieczeń zdrowotnych umożliwia uzyskanie świadczeń przez osoby nieobjęte tym ubezpieczeniem obowiązkowo.
Z pracownikiem rozwiązano umowę o pracę. Jeżeli po upływie miesiąca nie będzie miał on innego tytułu do tego ubezpieczenia (np. po uzyskaniu statusu bezrobotnego lub jako członek rodziny ubezpieczonego), świadczenia zdrowotne będą odpłatne. Może jednak zawrzeć z NFZ umowę dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego.
Dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym nie może zostać objęta osoba podlegająca już takiemu ubezpieczeniu z innego tytułu. W konsekwencji dopuszczalne jest to tylko dla osób niemających żadnych podstaw prawnych do opłacania składek zdrowotnych.
Najczęściej z tego uprawnienia korzystają np. osoby, które czerpią dochody z wynajmu lub z umów o dzieło (w sytuacji gdy wspomniane umowy nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności) oraz twórcy i artyści nieobjęci ubezpieczeniem społecznym.
Mogą je wybrać także pozostający poza obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym np. w związku z utratą pracy czy z trwającym powyżej 30 dni urlopem bezpłatnym.
Na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne zdecydować się mogą również przedsiębiorcy, którzy zrezygnowali z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej bądź ją zawiesili (i nie podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z innego tytułu, jak też nie mają możliwości zgłoszenia do tego ubezpieczenia jako członek rodziny).
Osoba, która chce skorzystać z tego prawa, musi zamieszkiwać na terytorium Polski. Nie może się ubezpieczyć dobrowolnie osoba mająca obywatelstwo polskie, ale mieszkająca na stałe w innym państwie. Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Z taką sytuacją mamy więc do czynienia, gdy można stwierdzić, że dana miejscowość jest głównym ośrodkiem spraw życiowych określonej dorosłej osoby fizycznej. Jeżeli ośrodek ten znajduje się za granicą, to nie można uznać, że dana osoba zamieszkuje w Polsce.
Ważne!
Jeśli główny ośrodek spraw życiowych osoby dorosłej znajduje się za granicą, to nie można uznać, że mieszka ona w Polsce
PODSTAWA PRAWNA
Art. 68 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 z późn. zm.).