Czas pomiędzy zawarciem umowy o pracę a nawiązaniem stosunku pracy nie jest okresem zatrudnienia.
Strony zawarły na rok umowę o pracę z możliwością jej wcześniejszego wypowiedzenia. Praca miała być rozpoczęta 1 marca 2011 r. Jednak firma znalazła lepszego kandydata i rozwiązała z dotychczasowym umowę.
Stosunek pracy nawiązuje się w terminie określonym w umowie jako dzień rozpoczęcia pracy, a jeżeli terminu tego nie wskazano – w dniu zawarcia umowy. Tak wynika z art. 26 kodeksu pracy. Do jego powstania nie jest przy tym konieczne faktyczne rozpoczęcie pracy przez pracownika.
W dniu nawiązania stosunku pracy rozpoczyna się okres zatrudnienia. Gdy strony wskazały w umowie o pracę dzień jej rozpoczęcia późniejszy niż data zawarcia umowy, czas pomiędzy jej zawarciem a nawiązaniem stosunku pracy nie jest okresem zatrudnienia. Podwładnemu nie przysługują więc w tym okresie uprawnienia wynikające ze stosunku pracy. Każda ze stron może w tym czasie rozwiązać umowę o pracę na zasadach ogólnych przewidzianych w k.p., czyli za wypowiedzeniem albo bez wypowiedzenia, gdyż możliwość rozwiązania umowy nie zależy od nawiązania między stronami stosunku pracy (wyrok SN z 29 października 2007 r., II PK 56/07, OSNP z 2008 r. nr 23 – 24, poz. 350). Dopuszczalne jest także rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron.
Długość okresu wypowiedzenia umów terminowych nie zależy od okresu zatrudnienia. Przy umowie na okres próbny zależy on od długości ustalonego w niej okresu próbnego (art. 34 k.p.). Dla pozostałych umów terminowych wynosi: dwa tygodnie dla umowy na czas określony i na czas wykonania określonej pracy, trzy dni – dla umowy na czas zastępstwa. Wypowiedzenie umowy na czas wykonania określonej pracy jest możliwe jedynie wyjątkowo.
Czas trwania okresu zatrudnienia jest natomiast potrzebny w celu określenia długości okresu wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony. W razie niepodjęcia pracy jest on krótszy niż sześć miesięcy. Należy zatem zastosować art. 36 par. 1 pkt 1 k.p., zgodnie z którym okres wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony wynosi dwa tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż sześć miesięcy. Jeżeli jednak pozostawał on wcześniej z tym samym pracodawcą w stosunku pracy, okresy zatrudnienia należy zsumować. Może to skutkować dłuższym okresem wypowiedzenia. Ponadto strony w umowie o pracę mogły przedłużyć okres wypowiedzenia tej umowy. W tym przypadku przedłużenie dotyczy tylko wypowiedzenia umowy przez firmę, a nie pracownika. Zgodnie z ogólnymi zasadami przy wypowiedzeniu umowy na czas nieokreślony przez pracodawcę niezbędne są uzasadnienie i konsultacja wypowiedzenia z zakładową/międzyzakładową organizacją związkową.