Pracodawcy rozwiążą terminowe umowy o pracę trwające krócej niż dwa lata, aby uniknąć zatrudnienia na czas nieokreślony. W przyszłym roku pracę mogą stracić tysiące zatrudnionych na umowach na czas określony. 22 sierpnia 2011 r. upłyną bowiem dwa lata od wejścia w życie przepisów uniemożliwiających firmom zatrudnianie pracowników na czas określony dłuższy niż 24 miesiące.
Wszystkie umowy terminowe, które trwają w tym dniu, a zostały zawarte najpóźniej 22 sierpnia 2009 r., mogą przekształcić się w umowy na czas nieokreślony.
Pracodawcy będą chcieli tego uniknąć, bo stała umowa jest korzystniejsza dla pracownika; gwarantuje dłuższe okresy wypowiedzenia i lepiej chroni przed zwolnieniem. Dlatego przed 22 sierpnia 2011 r. mogą rozwiązywać umowy o pracę na czas określony lub przerywać zatrudnienie na tej podstawie przez co najmniej trzy miesiące. Po tym czasie 24-miesięczny okres zatrudnienia trzeba liczyć od początku.
– Firmy będą w ten sposób chronić się przed niekorzystnymi dla nich skutkami nowych rozwiązań. Te przepisy to bubel prawny – mówi Witold Polkowski, ekspert Pracodawców RP, członek zespołu ds. prawa pracy Komisji Trójstronnej.
Reklama
Jego zdaniem na zmianę przepisów może być za późno, zwłaszcza że obecnie nie trwają prace nad nowelizacją ustawy antykryzysowej. O jej zmianę apelowali przedsiębiorcy i związki zawodowe. Ci pierwsi narzekają, że przepisy dotyczące umów terminowych są tak niejasne, że nie wiadomo, kiedy (i czy w ogóle) przekształcają się w umowy stałe. W praktyce może się zdarzyć, że już w dniu zawierania umowy czasowej staje się ona umową na czas nieokreślony.
Coraz więcej pracodawców zgłasza się z tym problemem do prawników. Do sądów trafiły już pierwsze pozwy pracowników o uznanie, że firma zawarła z nimi umowy stałe, a nie terminowe.
Reklama
Do końca 2011 r. każdy przedsiębiorca powinien zachować szczególną ostrożność przy zawieraniu umów na czas określony. Do tego czasu mogą bowiem zawierać terminowe umowy na maksymalnie dwa lata. Przepisy nie precyzują jednak, jaki jest skutek przekroczenia tego terminu. W rezultacie już w momencie podpisywania umowy np. na trzy lata może się ona przekształcić w umowę stałą.
Pracownicy zyskają w ten sposób m.in. dłuższe okresy wypowiedzenia oraz lepszą ochronę przed zwolnieniem (m.in. możliwość przywrócenia do pracy). Firmy zazwyczaj źle liczą też upłynięcie 24-miesięcznego okresu; na jaki można zatrudniać pracowników czasowych. A to także może skutkować przedwczesnym (z punktu widzenia pracodawcy) przekształceniem umowy terminowej w stały kontrakt.
Czego nie wolno
– Bardzo wielu przedsiębiorców zgłasza się do nas z pytaniami w sprawie zawierania umów na czas określony. Radzimy im przede wszystkim, aby nie zawierali takich umów na okres dłuższy niż dwa lata – mówi Grzegorz Ruszczyk, prawnik z kancelarii Bartłomiej Raczkowski Kancelaria Prawa Pracy.
Tłumaczy, że choć przepisy nie wskazują, jaki skutek wywołuje przekroczenie 24-miesięcznego okresu zatrudnienia na podstawie umów terminowych, zdaniem części prawników (w tym m.in. prof. Krzysztofa Barana z Uniwersytetu Jagiellońskiego) już w momencie zawarcia umowy na dłuższy czas (np. trzy lata) z mocy prawa przekształca się ona w stały kontrakt. Zdaniem innych prawników (np. prof. Krzysztofa Rączki z Uniwersytetu Warszawskiego) dopuszczalna jest także interpretacja, zgodnie z którą umowa na czas określony przekształca się w umowę stałą dopiero w momencie upłynięcia dwuletniego okresu (jeśli po tym okresie zatrudnienie nadal trwa). Która z tych interpretacji jest właściwa, mogą rozstrzygnąć tylko sądy. Pierwsze tego typu sprawy już do nich trafiają.
– Czekamy na rozstrzygnięcie w sprawie pracownika, który żąda uznania przed sądem, że jego umowa, zawarta na okres dłuższy niż dwa lata, przekształciła się w umowę stałą – mówi Grzegorz Ruszczyk.
Bez względu na wynik takich sporów firmy powinny zachować ostrożność i nie zawierać umów na czas dłuższy niż dwa lata.
– Wiele firm zgłasza się jednak do specjalistów już po fakcie. Po prostu nie wiedzą, że zmieniły się przepisy dotyczące zatrudnienia na czas określony i niejako z przyzwyczajenia przedłużają umowy na starych zasadach – mówi Małgorzata Lorenc z firmy Lorenc Doradztwo Kadrowe i Personalne.
Złe obliczenia
Wiele firm nie bierze też pod uwagę, że 24-miesięczny okres zatrudnienia na podstawie umów terminowych trzeba liczyć od 22 sierpnia 2009 r. Wtedy weszła w życie ustawa antykryzysowa, która zmieniła zasady zatrudniania na czas określony w firmach.
– Wielu przedsiębiorców sądzi, że bieg tego terminu rozpoczyna się dopiero w momencie zawarcia nowej umowy już po 22 sierpnia 2009 r. Dopiero wtedy zawierają umowy na okres krótszy niż dwa lata – mówi Witold Polkowski, ekspert Pracodawców RP.
Może to być dla nich pułapka. Jeśli na przykład w dniu 22 sierpnia 2009 r. pracownik był już zatrudniony na podstawie umowy terminowej, która skończy się np. 1 stycznia 2011 r., kolejną umowę z pracownikiem, bez groźby jej przekształcenia w stały kontrakt, można zawrzeć już tylko na 7 miesięcy i 22 dni (a nie 24 miesiące). Jeśli w takim przypadku pracodawca zawrze 1 stycznia 2011 r. nową umowę terminową np. na rok, już w momencie jej podpisania może przekształcić się ona w umowę stałą. Będzie się bowiem sumował okres pracy sierpień 2009 r. – grudzień 2010 r. (niecałe 17 miesięcy) oraz styczeń – grudzień 2011 r. (12 miesięcy).
Wielkie zwolnienia
Przepisy ustawy antykryzysowej dotyczące umów na czas określony mogą wywołać szczególnie drastyczne skutki w 2011 r. 22 sierpnia 2011 r. upłyną bowiem dwa lata od momentu wejścia ich w życie. Umowy terminowe, które trwają w tym dniu, a zostały zawarte najpóźniej 22 sierpnia 2009 r., mogą przekształcić się wówczas w umowy na czas nieokreślony (upłynie bowiem dwuletni okres ich obowiązywania). Podobnie w stałe kontrakty mogą przekształcić się w tym dniu także kolejne umowy zawierane z takimi pracownikami (o ile przerwy pomiędzy poszczególnymi umowami nie trwały dłużej niż trzy miesiące). Do końca 2011 r. umowy na czas nieokreślony będą też przekształcać się kontrakty zawierane od 22 sierpnia 2009 r. do końca 2009 r.
– Wiele firm będzie chciało tego uniknąć. Zatrudnienie na podstawie umowy stałej jest bowiem dla nich znacznie mniej korzystne niż praca na czas określony – mówi Witold Polkowski.
Firmy mogą więc rozwiązywać umowy na czas określony z pracownikami jeszcze przed upłynięciem dwuletniego okresu zatrudnienia na tej podstawie.
– Nie obawiam się masowych zwolnień, bo przecież przedsiębiorstwa nie będą funkcjonować bez pracowników. Pracodawcy mogą jednak wprowadzać trzymiesięczne przerwy w zatrudnieniu na czas określony – mówi Andrzej Radzikowski, wiceprzewodniczący OPZZ.
Po trzech miesiącach, jeśli pracownik będzie chciał wrócić do pracy, firma może ponownie go przyjąć na czas określony. Od tego momentu 24-miesięczny okres będzie liczył się od początku. W najtrudniejszej sytuacji mogą znaleźć się ci pracodawcy, którzy zawierają kolejne, krótkie umowy terminowe. Jeśli są zawarte na okres krótszy niż sześć miesięcy, firma nie może ich wypowiedzieć. Jeżeli więc dwuletni termin zatrudnienia na podstawie umów terminowych upłynie w trakcie trwania takiej umowy, firma nie będzie mogła jej wcześniej rozwiązać (chyba że zachodzą okoliczności uzasadniające zwolnienie bez wypowiedzenia). Takie umowy mogą przekształcić się więc w stałe kontrakty.
Komentarze(30)
Pokaż:
1. Nadal nie porównała pani sytuacji pracownika i pracodawcy którą podałem.
2. Co do niewolnictwa - proszę poczytać książki (o ile w nich piszą prawdę, co też może pani zakwestionować) Wie pani co to byli wyzwoleńcy ? Wie pani, że niewolnikowi należał się spadek po tym, na kogo pracował, w wysokości 1/5 majątku ? Wie pani że nie było podatków, dla niektórych grup społecznych.?Niech pani czyta,. czyta i porównuje. A nie ulega magii nazw współczesnych,dla takich sytuacji.
3. Co do jakości stanowisk, nie słyszała pani o miejscu naszej nauki w światowym (czy choćby europejskim rankingu )??? Uważa pani, że to wszystko jest bez konsekwencji dla gospodarki, innowacyjności w firmach itd. Aż mi szkoda się dalej rozwodzić.
4. Co do szkoleń ustawicznych. Czyta pani prasę? Czasem jednak cos napiszą. Ostatnio napisali, że UE nie będzie trwonić pieniędzy, na dotacje na szkolenia, po których kursanci nie dostają pracy. To też jest socjalizm, który mi pani zarzuca???A ja to, co teraz robi UE, zrozumiałem już kilka lat temu, i pierwsze, o co pytam szkoleniowców to jest to, co od niedawna dopiero, będzie wymagać Unia.
To na razie tyle.W poprzednim poście pisałem o zwięzłości wypowiedzi. Nadal o nią proszę.Nie jestem w stanie i nie mam czasu na takie pisanie jak pani.
Jeżeli KONKRETNIE pani odpowie, co napisałem nieprawdy, odniosę się do pozostałych spraw.
A tak w ogóle : te pani opinie wynikają z tego,że nie spadła pani dostatecznie nisko (czego nie życzę). Ale zawsze mówię : przydałaby się
naszej "elitce" nieoczekiwana zmiana miejsc. Zbyt mało ruchu w górę i w dół, oto przyczyna takich dyskusji. Nikt nikogo nie przekona, dopóki tego nie doświadczy.Słowo empatia w Polsce nie istnieje.
I nie znam kategorii " szkoleń ustawicznych " - szkolenie to szkolenie i tyle. Można je samemu sfinansować albo finansuje je pracodawca. O szkoleniu ustawicznym nie słyszałam.
"Co do niewolnictwa - proszę poczytać książki (o ile w nich piszą prawdę, co też może pani zakwestionować) Wie pani co to byli wyzwoleńcy ? Wie pani, że niewolnikowi należał się spadek po tym, na kogo pracował, w wysokości 1/5 majątku ? Wie pani że nie było podatków, dla niektórych grup społecznych.?Niech pani czyta,. czyta i porównuje. A nie ulega magii nazw współczesnych,dla takich sytuacji." -
czyli zgadza się Pan, że sytuacja pracownika w Polsce jest odmienna niż sytuacja niewolnika? I nie ważne jak wiele wiem o niewolnictwie. Nie muszę być doskonała we wszystkim - grunt, że radzę sobie w innych sprawach. W czasie kiedy Pan wzbogaca wiedzę o niewolnictwie - i tym samym bogaci swój intelekt - ja czytam prawo pracy - albo zastanawiam się jak zdobyć klienta . W rezultacie Pan narzeka na to, że nie może znaleść lepszej pracy - a ja jestem zadowolona, bo radze sobie w tym biednym kraju.
"Nadal nie porównała pani sytuacji pracownika i pracodawcy którą podałem" - każdy jest panem swojego losu - i jak sobie układa życie taka jest jego sytuacja.
" Co do jakości stanowisk, nie słyszała pani o miejscu naszej nauki w światowym (czy choćby europejskim rankingu )??? Uważa pani, że to wszystko jest bez konsekwencji dla gospodarki, innowacyjności w firmach itd. Aż mi szkoda się dalej rozwodzić. " - większość miejsc pracy ma się nijako do tego co Pan pisze. Jest to ważne( dla zakładów produkcyjnych) - ale z punktu widzenia pracy jaką ja wykonuję - prawie nie ma znaczenia. Musi Pan też pamietać o tym, że największy problem z pracą mają ludzie o najmniejszych kwalifikacjach - a w przypadku stosowania nowych technologii, innowacji - to za ich przyczyną tacy ludzie w pierwszej kolejności stracą pracę.
pozdrawiam
Nie przypominam sobie, abym gdziekolwiek pisała,że ktoś kogoś męczy. Podkreślam, jesteśmy wolni i możemy poruszać się w granicach prawa ( i tak właśnie postępuję). Że prawo często mi nie odpowiada - to prawda, ale w tej sytuacji widzę tylko dwa wyjścia : albo wpłynąć na jego zmianę albo go zaakceptować. I tyle, bez narzekań. Prawo daje i pracodawcy i pracownikowi pewne przywileje - i nie widzę w tym nic złego, żeby z nich korzystać. Korzystanie z przywilejów raz się odoba pracownikowi a raz pracodawcy. Co zrobić gdy się nam nie podoba : patrz jak wyżej dwa wyjścia.
Natomiast jestem całkowicie przeciwna odcinania kogokolwiek od dostępu do wiedzy ( np. z zakresu prawa ). Jeśli pracownicy prawa nie zanają to nie jest moja wina. Po prostu trzeba było w młodości sięgać po wiedzę - a zresztą w każdym wieku jest na to czas. I jest teraz taka rzeczywistość, że cały czas każdy : i pracownik i pracodawca powinien aktualizować swoją wiedzę , bo jak tego nie robi to się cofa. Dlatego nie przemawia do mnie argument o ciemnocie pracownika - to nie feudalizm, nie ma przywiązania do ziemi ani do niczego.
Że trudno rozpocząć własną działalność - wiem. Dlatego jeśli ktoś to robi ryzykuje swój kapitał( np pieniądze ) , swoje dochody comiesięczne (bo odchodzi z pracy) to po jakimś czasie otrzymuje zapłatę w postaci zysku ( albo nie, bo ponosi ryzyko gospodarcze - co np. nie dotyczy pracownika;ten ma gwarancję poprzez prawo pewnych przywilejów- oczywiście też ten koszyk jest ograniczony)( ale nie narzekamy! - jesteśmy wolni).
Też byłam przez lata pracownikiem - ale nie cechowała mnie ciemnota. Nigdy nie miałam roszczeniowej postawy - bo rozumiem mechanizmy ekonomiczne. Od kilku lat jestem pracodawcą - i nie jest mi łatwo, bo czasami głowa puchnie - ale to jest mój wybór. Moja firma zatrudnia pracowników- ale jest raczej mała a charakter działalności sprawia, że muszę zatrudniać ludzi z wyższym wykształceniem, którzy znają swoje prawa i często mnie testują, czy znam nowości :) Czasami mam wszystkiego dość - ale wcale nie narzekam. Bo to mój wybór.
I wcale nie jestem bardzo młoda-mam syna, który już studiuje I prosze Pana nie cierpię dziennikarzy i tego,że z każdego drobiazgu robią wielką sprawę. I od lat widzę jak politycy za pomocą mas-mediów manipulują społeczeństwem ; i potrafie krytycznie odnieść sie do wielu spraw,tematów zastępczych.
Widzę, że często pracownicy są wykorzystywani-ale nie zbawię świata. Widzę też,że często z pracownikami nie można dojść do porozumienia ( w ubiegłym roku miałam wielki remont - fachowcy lepiej wiedzieli niż ja jak on powinien wyglądać). Uważam, że po prostu każdy powinien być w porządku.
Ludzie mają taką abstrakcyjną wizję zapłaty godziwej - i wszyscy w miarę podwyższania zarobków - wyobrażają sobie ją podobnie: dom, mercedes i wakacje za granicą. Tymczasem rzeczywistość jest jaka jest: kraj biedny-dług wewnętrzny rośnie, a zarobek zależy od naszych kwalifikacji( bo nidgy nie zwolnię pracownika, który jest dla mnie cenny ), oraz od zawodu który kiedyś wybraliśmy. Nie zgodzę się z panem, że jest niewolnictwo - zawód możemy zmienić, pracodawcę też, możemy sami być pracodawcami. Tylko rzadko komu chce sie pracować - a pracodawca często musi pracować więcej. Z osób, które w starszym wieku podejmują studia otoczenie sie śmieje. I bardzo często pracownicy mają postawę pasywną i roszczeniwą - koniec wywodów. I tak moje mąrości choćbym nie wiem ile pisała niczego nie zmienią.
Ilość godzin 210, pieniądze do ręki 934zł, bez ubezpieczenia i składki ZUS. Wielka krzywda dzieje się pracodawcom w Polsce.
Pracodawcy nie rozmnażają pieniędzy - dlaczego ludzie nie wyjeżdżają do pracy do Afryki albo do Azji tylko do Anglii? A Pan wrócił z Irlandii ? ... Bo jest kryzys?
Pomyślał Pan o tym. Po prostu jesteśmy biednym krajem i jeśli "umęczymy" pracodawców - to nie będzie ŻADNYCH miejsc pracy i żadnych odcinków z wypłatą - tylko bezrobotni!!
A pracodawca ma obowiązek Cie poinformować o Twoich prawach pracowniczych ?
Dba o Ciebie Kodeks Pracy , PIP itd ? Prawo jest dla wszystkich i wynikają z niego czasami przywileje a czasami obowiązki. I każdy powinien je znać aby podejmować prawidłowe decyzje.
Pracodawca też ma prawo znać prawo ... bo jak będzie musiał zamknąć swoją budkę to bez znaczenia są Twoje potrzeby zakupu sprzętu RTV !
Starm sie znać prawo i go wykonuję. Działam w jego granicach - i w przeciwieństwie do przedmówców, uważam, że każdy (i pracodawca też ) ma prawo korzystać z wiedzy i znać prawo.