Pracodawca nie może domagać się od pracowników wyrażenia zgody na pobranie od nich danych biometrycznych w celu kontroli przestrzegania czasu pracy.
Pracodawca zwrócił się do czytelnika o wyrażenie zgody na pobranie od niego odcisków palców. Ma to umożliwić identyfikację przy wchodzeniu na teren zakładu i kontrolę obecności w pracy.
– Czy takie działanie jest legalne – pyta pan Marek z Wrocławia.
Nie. Pracownicy nie muszą wyrażać zgody na pobranie takich danych.
W wyroku z 1 grudnia 2009 r. (I OSK 249/09, LEX nr 553777) Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyraził pogląd, że wyrażona na prośbę pracodawcy pisemna zgoda pracownika na pobranie i przetworzenie jego danych osobowych narusza prawa pracownika i swobodę wyrażenia przez niego woli.
Uznanie faktu wyrażenia zgody przez pracownika za okoliczność legalizującą pobranie od niego innych danych niż wskazane w art. 221 kodeksu pracy stanowiłoby obejście tego przepisu.
NSA zwrócił uwagę, że za tak sformułowanym stanowiskiem przemawia zależność pracownika od pracodawcy. Brak równowagi w relacji pracodawca – pracownik stawia pod znakiem zapytania dobrowolność wyrażenia zgody na pobieranie i przetworzenie danych osobowych (biometrycznych.). Katalog danych, których pracodawca może żądać od pracownika, jest więc ograniczony do tych wymienionych w art. 221 k.p.
Ryzyko naruszenia swobód i fundamentalnych praw obywatelskich musi być proporcjonalne do celu, któremu służy, a wykorzystanie danych biometrycznych do kontroli czasu pracy pracowników jest nieproporcjonalne do zamierzonego celu ich przetwarzania.
Podstawa prawna
Art. 221 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późń. zm.).
Art. 23 ust. 1 pkt 1, art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 101, poz. 926 z późn. zm.).