Pracodawcy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach. Taki obowiązek nakłada na nich ustawa o emeryturach pomostowych. Czy pracownik, który nie znalazł się w takim wykazie, musi pogodzić się z decyzją pracodawcy? Kto kontroluje działalność pracodawcy w tym zakresie?
Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. nr 23, poz. 1656) pracodawca jest zobowiązany od 1 stycznia 2010 r. do prowadzenia zarówno wykazu stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, jak i ewidencji pracowników wykonujących taką pracę, za których jest przewidziany obowiązek opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych.
Ustawodawca nałożył na pracodawcę taki obowiązek z uwagi na szczególny tryb uznawania danej pracy jako pracy w szczególnych warunkach lub pracy o szczególnym charakterze.
Ustawa o emeryturach pomostowych nie precyzuje, na jakich stanowiskach wykonywana jest w szczególnych warunkach lub pracy o szczególnym charakterze, lecz wskazuje jedynie określone rodzaje prac. Takie uregulowanie wynika z faktu, że pracownicy zatrudnieni na takich samych stanowiskach mogą w różnych zakładach pracy wykonywać różne prace, o różnej intensywności i w różnych warunkach środowiska. W konsekwencji kwalifikacji, czy dana praca stanowi pracę w szczególnych warunkach lub pracę o szczególnym charakterze, dokonuje sam pracodawca, u którego praca ta jest wykonywana.
Ocena działalności pracodawcy w tym zakresie podlega kontroli Państwowej Inspekcji Pracy. W przypadku nieumieszczenia przez pracodawcę danego pracownika w ewidencji pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze pracownikowi przysługuje skarga do Państwowej Inspekcji Pracy, która może nakazać pracodawcy umieszczenie pracownika w takiej ewidencji.
Sławomir Paruch, wspólnik w kancelarii Sołtysiński Kawecki & Szlęzak