Jedynie w kilku przypadkach możliwe jest uchylenie zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Należy jednak precyzyjnie formułować postanowienia umowy, gdyż często okazują się one bezskuteczne. Powstaje pytanie: czym się przy tym kierować?
Praktyka wskazuje, że typowy okres zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy waha się od 3 do 24 miesięcy. Przepisy nie wskazują minimalnych lub maksymalnych okresów w tym zakresie, choć należy się kierować zdrowym rozsądkiem przy ustalaniu maksymalnych okresów związania pracownika zakazem. Zakaz konkurencji zawarty na 10 lat po ustaniu stosunku pracy najprawdopodobniej byłby uznany za niezgodny z zasadami współżycia społecznego. Jedynymi sposobami zwolnienia się przez pracodawcę z obowiązku wypłaty odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy są: odstąpienie od umowy, wypowiedzenie umowy lub spełnienie się uprzednio zastrzeżonego warunku rozwiązującego. Każdy ze sposobów wyjścia z umowy musi być wskazany uprzednio w umowie o zakazie konkurencji. W przeciwnym razie pracodawca nie ma możliwości uchylenia się od zawartej umowy. Skorzystanie przez pracodawcę z któregoś z tych uprawnień powoduje równocześnie ustanie obowiązku pracownika przestrzegania zakazu konkurencji. Zastrzeżenie prawa odstąpienia od umowy musi zawierać termin do wykonania tego prawa. Postanowienia umowy mówiące jedynie o prawie pracodawcy do zwolnienia pracownika z zakazu konkurencji bez wskazania terminu, w którym pracodawca powinien złożyć oświadczenie, powodują, że są one nieskuteczne. Pracodawca nie będzie mógł uchylić się od obowiązku wypłacania pracownikowi odszkodowania.
Uchylenie się pracodawcy od obowiązku wypłaty odszkodowania po ustaniu stosunku pracy jest możliwe, jeśli w umowie strony zastrzegły możliwość wypowiedzenia umowy o zakazie konkurencji. W tej sytyacji należy jednak wskazać przypadki, w których wypowiedzenie będzie możliwe.
not. mj