Prawo do premii nie zostało określone ogólnymi przepisami kodeksu pracy. Najczęściej wynika tylko z wewnętrznych postanowień obowiązującego u danego pracodawcy układu zbiorowego pracy lub regulaminu wynagradzania, albo bezpośrednio z umowy o pracę.
Premia jest uzupełniającym składnikiem wynagrodzenia za pracę. W praktyce jest jednak bardzo istotna, zwłaszcza gdy jej wysokość jest znaczna lub gdy ma ona charakter stały, a wynagrodzenie zasadnicze pracownika jest niewysokie. Pracodawcy wprowadzają premię, aby stymulować i mobilizować pracowników do osiągania jak najwyższej jakości oraz wydajności pracy. Jest to bardzo poważny i skuteczny czynnik motywowania pracowników.
W praktyce wytworzyły się dwa zasadnicze rodzaje premii: regulaminowa i uznaniowa. Obie te nazwy funkcjonują także w doktrynie i orzecznictwie. Jednakże podkreślić należy, że decydujące znaczenie ma nie nazwa tego składnika wynagrodzenia, lecz jego faktyczny charakter prawny wynikający z treści umownych postanowień stron lub z przepisów płacowych obowiązujących u danego pracodawcy. Podobnie wskazywał w tym zakresie Sąd Najwyższy w wyroku z 29 kwietnia 2005 r. (III PK 11/05 OSNP 2005/23/374).
To jest tylko część artykułu. W pełnej wersji dowiesz się więcej na temat:

Określenia rodzaju premii

Charakteru premii regulaminowej

Premia uznaniowa w gestii pracodawcy

Wypłata zależy od pracodawcy i regulaminu

Premii w ramach wynagrodzenia urlopowego

To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej: Nie można zastąpić wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych premią uznaniową