Pracodawca rozwiązał ze mną umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony za wypowiedzeniem. Moim zdaniem naruszył jednak przepisy prawa, ponieważ w sposób niedostateczny określił przyczynę rozwiązania umowy. Wniosłam pozew o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy. Sąd uznał, iż moje zarzuty były zasadne, nie uwzględnił jednak mojego żądania, tylko zasądził odszkodowanie. Czy mógł wydać takie orzeczenie?

Tak
Sąd postąpił prawidłowo, ponieważ jest uprawniony do tego, aby zasądzić odszkodowanie w miejsce żądanego przywrócenia do pracy wówczas, gdy ustali, że uwzględnienie żądania pracownika dotyczące przywrócenia do pracy jest niemożliwe lub niecelowe.
Orzecznictwo skonkretyzowało różne przykładowe sytuacje, w których uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenie do pracy jest niemożliwe lub niecelowe. Ten katalog nie jest zamknięty i w każdej konkretnej sprawie sąd badając całokształt okoliczności sprawy może zdecydować o niecelowości lub niemożliwości przywrócenia pracownika do pracy.
Konieczność zatrudnienia nowych pracowników z odpowiednimi kwalifikacjami, których powód nie posiada, przemawia za uznaniem niecelowości przywrócenia go do pracy (wyrok SN z 9 lutego 1999 r., I PKN 565/98, OSNP 2000/6/225). Z kolei za niecelowością przywrócenia pracownika z przyczyn leżących po jego stronie bedą przemawiały wielokrotne nieusprawiedliwione nieobecności pracownika i używanie alkoholu w pracy, stanowiące ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (wyrok z 13 listopada 1997 r., I PKN 343/97, OSNAPiUS 1998/19/563), szczególnie naganne postępowanie pracownika, nawet podlegającego ochronie z tytułu pełnionej funkcji związkowej (wyrok z 27 lutego 1997 r., I PKN 23/97, OSNAPiUS 1997/21/419). Inne okoliczności wskazujące na niecelowość przywrócenia do pracy to negatywna ocena pracy pracownika, brak umiejętności współpracy z pracownikami i przełożonymi mający niekorzystny wpływ na pracę danej komórki organizacyjnej, niewystarczające zdolności organizacyjne oraz trwała niezdolność do pracy połączona z pobieraniem świadczenia (renty) z ubezpieczenia społecznego (wyrok SN z 28 czerwca 2001 r., I PKN 497/00, OSNP 2003/9/221).
RAFAŁ KRAWCZYK
Sędzia SR w Wąbrzeźnie
PODSTAWA PRAWNA
■ Art. 45 par. 2, art. 56 par. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).