Pracownica zajmuje się obsługą księgową podmiotów gospodarczych. Od 5 listopada do 12 grudnia 2007 r. pracowała codziennie o dwie godziny dłużej. Pracodawca odmówił jej wypłaty wynagrodzenia z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych (jak i dodatku) twierdząc, że w regulaminie pracy zastrzeżono, iż głównemu księgowemu te świadczenia nie przysługują. Czy stanowisko pracodawcy jest uzasadnione?

Tak
Głównemu księgowemu nie przysługuje wynagrodzenie i dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych. Jednak w konkretnych sytuacjach sąd pracy może przyznać rację pracownikowi.
Zasadą jest, że głównemu księgowemu nie przysługuje wynagrodzenie za pracę w nadgodzinach - należy on bowiem do kadry kierowniczej. Zgodnie z art. 1514 par. 1 k.p. pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują w razie konieczności pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu nadgodzin. Kierownikom wyodrębnionych komórek za pracę w nadgodzinach nadliczbowych przypadających w niedzielę i święto przysługuje jednak prawo do wynagrodzenia oraz dodatku w wysokości określonej w art. 1511 par. 1 k.p. (50 lub 100 proc.), jeżeli w zamian za pracę w takim dniu nie otrzymali innego dnia wolnego.
Pracodawca ma jednak obowiązek tak ukształtować zadania pracownika, aby możliwe było ich wykonanie w normalnym czasie pracy. Jeśli zaś firma wadliwie zorganizuje pracę i wymusi pracę w godzinach nadliczbowych, wówczas zgodnie z ukształtowanym stanowiskiem SN osobie zajmującej stanowisko kierownicze należy się wynagrodzenie za pracę w nadgodzinach. To że wypłatę wyłączał regulamin nie ma znaczenia, gdyż zgodnie z art. 9 par. 2 k.p. regulaminy nie mogą stać w sprzeczności z kodeksem, a na podstawie art. 18 par. 1 k.p. to samo dotyczy umów o pracę. Jak wskazał SN w wyroku z 8 czerwca 2004 r. (III PK 22/04, OSNP z 2005/5/65) osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych nie mogą być pozbawione prawa do dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, jeżeli wskutek niezależnej od nich wadliwej organizacji pracy są zmuszone do systematycznego przekraczania obowiązujących norm czasu pracy. Tak naprawdę wszystko jest zatem kwestią dowodową na wypadek sprawy przed sądem pracy.
ADAM MALINOWSKI
radca prawny
PODSTAWA PRAWNA
■ Art. 128 par. 2 pkt 2, art. 1514 par. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).