Warunkiem przywrócenia pracownika do pracy po bezprawnym zwolnieniu jest zgłoszenie przez niego gotowości do niezwłocznego podjęcia pracy. Czy choroba pracownika stanowi przeszkodę do zgłoszenia gotowości do pracy?
Przywrócenie pracownika do pracy na poprzednich warunkach w przypadku ustalenia, że wypowiedzenie przez pracodawcę umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, nie następuje wyłącznie na podstawie orzeczenia sądu. Reaktywacja stosunku pracy następuje wówczas, gdy pracownik w ustawowym terminie siedmiu dni od przywrócenia do pracy zgłosi pracodawcy gotowość do niezwłocznego podjęcia pracy (art. 48 par. 1 kodeksu pracy).
Ze zgłoszeniem gotowości podjęcia pracy z reguły związana jest możliwość bezzwłocznego faktycznego podjęcia obowiązków. Może się jednak zdarzyć, że pracownik nie będzie mógł przystąpić do pracy ze względu na stan zdrowia. Choroba pracownika nie stanowi jednak przeszkody w złożeniu oświadczenia o gotowości do pracy. Siedmiodniowy termin biegnie bez względu na to, czy pracownik jest zdolny do pracy czy niezdolny do jej podjęcia z uwagi na chorobę (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 11 maja 2009 r., I PK 223/08, M. P. Pr. nr 1/2010 r).
Sąd Najwyższy zaakcentował różnicę w pojęciu gotowości do niezwłocznego podjęcia pracy od gotowości jako przesłanki prawa do wynagrodzenia wymienionej w art. 81 k.p. W tym drugim przypadku pracownik powinien być gotów do wykonywania pracy, także ze względu na stan zdrowia, dla zachowania prawa do wynagrodzenia.
Natomiast w sytuacji opisanej w art. 48 par. 1 k.p chodzi o oświadczenie pracownika przywróconego do pracy o gotowości do niezwłocznego jej podjęcia. Niezwłoczność nie jest zatem niweczona przez stan choroby pracownika uniemożliwiający stawienie się do pracy w terminie siedmiodniowym