Jednym z obowiązków pracodawcy związanym z zatrudnieniem nowego pracownika jest zaznajomienie go ze sposobem wykonywania pracy na przydzielonym stanowisku (art. 94 pkt 1 k.p.). Czy dla realizacji powyższego obowiązku wystarczające jest zapoznanie pracownika z regulaminem pracy, zawierającym w swej treści zobowiązanie pracownika do zaznajomienia się z instrukcjami i przepisami obowiązującymi u pracodawcy na danym stanowisku pracy?
Zapoznanie pracownika ze sposobem wykonywania obowiązków często łączy się z koniecznością zaznajomienia pracownika z treścią dokumentów zawierających szczegółowe instrukcje w zakresie wykonywania pracy na danym stanowisku.
Obowiązek ten ustawodawca nałożył na pracodawcę, stąd wydaje się, iż nie może on zostać przerzucony na pracownika poprzez zobowiązanie go w regulaminie pracy do zapoznania się z regulaminami, instrukcjami, przepisami obowiązującymi na jego stanowisku pracy.
Z tego względu zapoznanie pracownika podejmującego pracę z regulaminem pracy zawierającym w swej treści takie postanowienie, nie wyłącza odrębnego obowiązku pracodawcy zaznajamiania pracownika ze sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach (por. wyrok Sądu Najwyższego z 29 maja 2007 r., II PK 317/06, OSNP 2008/13-14/192). Ponadto domniemanie, że pracownik w wyniku zapoznania się z regulaminem zna określone obowiązki, może dotyczyć jedynie obowiązków dotyczących pracownika wyraźnie określonych w regulaminie. Nie może natomiast obejmować wszystkich tych procedur wewnątrzzakładowych (technicznych, organizacyjnych, kontrolnych), które nie stanowią przedmiotu regulaminu pracy.
Realizacja omawianego obowiązku ma istotne znaczenie nie tylko dla pracownika, który zyskuje możliwość rzetelnego wykonywania pracy, ale również dla pracodawcy, zwłaszcza w aspekcie wyciągania przez niego negatywnych konsekwencji prawnych wobec pracownika, który nienależycie wykonuje swoje obowiązki pracownicze. Pracownik, któremu powierza się określone stanowisko i stawia określone wymagania, powinien być oceniany z punktu widzenia wyznaczonych mu obowiązków i wymagań. Nie mogą natomiast stanowić kryterium oceny jego pracy oczekiwania pracodawcy, o których pracownik nie wie, zawierając umowę o pracę i o których pracodawca nie informuje go w czasie trwania stosunku pracy (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 10 listopada 1998 r., I PKN 428/98, OSNP 1999/24/791).