Jeśli rozwiązanie umowy o pracę było bezprawne, sąd może przywrócić pracownika do pracy. Za okres pozostawania bez pracy pracownikowi przysługuje stosowne wynagrodzenie. Najczęściej nie za cały okres pozostawania bez pracy, ale tylko za jego określoną w kodeksie pracy część. Czy za ten okres przysługuje również prawo do urlopu wypoczynkowego?
Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przez okres nie dłuższy niż określony w art. 47 lub 57 kodeksu pracy.
Kodeksowe gwarancje w zakresie częściowego przynajmniej zrekompensowania wynagrodzenia nie obejmują jednak innych świadczeń, których otrzymanie uzależnione jest od faktycznego pozostawania w zatrudnieniu. Mowa tu między innymi o prawie do urlopu wypoczynkowego, który przysługuje wyłącznie pracownikowi jako osobie świadczącej pracę na podstawie stosunku pracy.
Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, okres pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie, wlicza się wprawdzie do okresu zatrudnienia. Nie zmienia to faktu, iż pracownik we wspomnianym okresie nie wykonywał swoich obowiązków. Przepisy nakazują jedynie wliczenie powyższego okresu do okresu zatrudnienia, nie tworzą jednak fikcji prawnej, że jest to okres pozostawania w stosunku pracy.
W konsekwencji pracownikowi przywróconemu do pracy orzeczeniem sądu, który podjął pracę u dotychczasowego pracodawcy, za okres pozostawania bez pracy nie przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego ani prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop.
W tym okresie pozostawania bez pracy pracownikowi nie przysługują również świadczenia wiążące się ze stosunkiem pracy, wśród nich prawo do tzw. trzynastej pensji i prawo do świadczeń socjalnych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 2006 r., I PK 144/05, OSNP 2007 nr 5–6 poz. 68).