Pracodawca zatrudniający pracownicę w ciąży lub karmiącą dziecko piersią przy pracy wzbronionej jest zobowiązany przenieść ją do innej pracy, a jeżeli jest to niemożliwe, zwolnić ją z obowiązku świadczenia pracy na czas niezbędny.
Czytelniczka pracuje na podstawie umowy o pracę. Planuje mieć dziecko. Wykonywanie przez nią obowiązków łączy się z pracą w pozycji stojącej przez około 4 godzin dziennie. Także inne czynności wiążą się z pozycją wymuszoną.
– Czy w takim przypadku po zajściu w ciążę mogę domagać się zmiany warunków pracy – pyta pani Stanisława z Koszalina.
Rzeczywiście z rozporządzenia w sprawie wykazu prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet wynika, że w przypadku kobiet w ciąży lub karmiących dziecko do tego typu prac zalicza się prace w pozycji wymuszonej oraz prace w pozycji stojącej łącznie ponad 3 godziny w czasie zmiany roboczej. Pracodawca zatrudniający pracownicę w ciąży lub karmiącą dziecko piersią przy pozostałych pracach jest zobowiązany dostosować warunki pracy do wymagań określonych w tych przepisach. Może też ograniczyć czas pracy w taki sposób, aby wyeliminować zagrożenia dla zdrowia lub bezpieczeństwa pracownicy. Jeżeli dostosowanie warunków pracy na dotychczasowym stanowisku pracy lub skrócenie czasu pracy jest niemożliwe lub niecelowe, pracodawca ma obowiązek przenieść pracownicę do innej pracy. Jeśli nie ma takiej możliwości, powinien zwolnić pracownicę na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy. To rozwiązanie stosuje się odpowiednio do pracodawcy w przypadku, gdy przeciwwskazania zdrowotne do wykonywania dotychczasowej pracy przez pracownicę w ciąży lub karmiącą dziecko piersią wynikają z orzeczenia lekarskiego.
Na takich zmianach kobieta nie może stracić finansowo. Ma to zagwarantowane przez przepisy kodeksu pracy. Zgodnie z ich postanowieniami, pracownica w okresie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia. Z kolei w przypadku gdy zmiana warunków pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku pracy, skrócenie czasu pracy lub przeniesienie pracownicy do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownicy przysługuje dodatek wyrównawczy.
Po ustaniu przyczyn uzasadniających przeniesienie pracownicy do innej pracy, skrócenie jej czasu pracy lub zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy pracodawca jest obowiązany zatrudnić ją przy pracy i w wymiarze czasu pracy określonych w umowie o pracę.
Podstawa prawna
Art. 179, art. 229 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).