Pracownicy poszkodowani wskutek wypadku przy pracy mają prawo m.in. do zasiłków chorobowych, świadczeń rehabilitacyjnych i rent. Ich wypłata jest możliwa, gdy nieszczęśliwe zdarzenie zostanie uzanene za wypadek przy pracy.
Aby móc uznać zdarzenie za wypadek przy pracy, musi ono być nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, powodować uraz lub śmierć oraz nastąpić w związku z pracą.
Nagłość zdarzenia
Przesłanka nagłości zdarzenia ma na celu oddzielenie wypadków przy pracy od chorób zawodowych, które powstają w wyniku dłuższego oddziaływania na organizm szkodliwych czynników pochodzących ze środowiska pracy i kumulowania się tych czynników w organizmie. Pojęcie nagłości nie zostało zdefiniowane w przepisach. Przyjmuje się, że wypadek przy pracy powinien nastąpić w krótkim czasie – czas działania przyczyny zewnętrznej powinien być krótki. Nie będzie miał trudności ze stwierdzeniem takiej cechy wypadku pracownik, który skaleczył się, został porażony prądem, upadł z wysokości. Wątpliwości natomiast zwykle powstają na przykład przy porażeniu słonecznym, odmrożeniu. W takich sytuacjach przyjmuje się, że wypadek jest nagły, gdy przebiega w czasie nie dłuższym niż trwanie dnia pracy (wyrok SN z 30 czerwca 1999 r., sygn. akt II UKN 24/99; OSNP 2000/18/697).
Przyczyna zewnętrzna
Przyczyną taką jest każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego pracownika, mogący wywołać szkodliwe skutki, np.: promieniowanie, wybuch, działanie maszyn, fal magnetycznych, wysokiej albo niskiej temperatury, czyn innej osoby.
Przyczyna zewnętrzna nie musi być jedyną przyczyną wypadku przy pracy. Ważne jest, aby stanowiła ona przyczynę sprawczą nieszczęśliwego zdarzenia. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z 11 lutego 1963 r., wystarczy, że pojawi się w zespole przyczyn, które do tego wypadku doprowadziły (sygn. akt III PO 15/62, OSNC 1963/10/215).
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej: Jakie zdarzenie można uznać za wypadek przy pracy.