Ustawa o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców ograniczyła czas, na jaki mogą być zawierane umowy na czas określony. Czy dotyczy to wszystkich tego typu umów?
Nie wszystkie umowy na czas określony są objęte tzw. pakietem antykryzysowym. To zależy od tego, czy były zawarte przed wejściem w życie pakietu i na jak długo obowiązują. Zgodnie z ustawą z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców okres zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony oraz łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych takich umów nie może przekraczać 24 miesięcy. Jednocześnie do umów zawartych w dniu wejścia w życie ustawy, a więc 22 sierpnia 2009 r. nie stosuje się art. 251 kodeksu pracy. W praktyce oznacza to, że umowy na czas określony zawarte od 22 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2011 r. mogą być zawierane na maksymalnie łączny okres 24 miesięcy. Okres 24 miesięcy dla tych umów liczy się od 22 sierpnia 2009 r. Każda przerwa powyżej trzech miesięcy pomiędzy umowami powoduje, że 24-miesięczny okres nalicza się od nowa.
Przedsiębiorca może zawierać dowolną liczbę umów o pracę na czas określony jedynie w okresie od 22 sierpnia do 1 stycznia 2011 r. (art. 34 ust. 2 ustawy). Potem jest ograniczony zasadą, że trzecia z kolei umowa powinna być zawarta na czas nieokreślony.
Umowy o pracę na czas określony trwające 22 sierpnia 2009 r. i wygasające po 1 stycznia 2011 r. nie podlegają wyłączeniu w zakresie dowolności zawieranych umów. Nadal obowiązuje wobec nich art. 251 kodeksu pracy. Dla umów o pracę na czas określony trwających 22 sierpnia 2009 r. ograniczenie 24 miesięcy liczy się od dnia wejścia w życie ustawy, a nie od dnia zawarcia umowy. Każda taka umowa może więc trwać najdłużej do 22 sierpnia 2011 r., niezależnie od tego jak długo obowiązywała przed wejściem w życie ustawy. Natomiast umowy o pracę na czas określony zawarte przed 22 sierpnia 2009 r. i wygasające po 31 grudnia 2011 r. nie są w ogóle objęte ustawą i ograniczeniem 24 miesięcy (art. 35 ust. 3 ustawy).