W przypadku osób, które zachowały prawo do emerytury obliczonej na starych zasadach, duży wpływ na wysokość świadczenia ma wybór terminu złożenia wniosku oraz odpowiednie udokumentowanie zarobków i okresów ubezpieczenia.
Od 1 stycznia 2009 r. ZUS stosuje dwie metody obliczania emerytury przysługującej z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Osobom urodzonym po 31 grudnia 1948 r., które nie spełniły do końca 2008 r. warunków wymaganych do przyznania wcześniejszej emerytury lub też nie wystąpiły z wnioskiem o jej przyznanie przed ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego (z wyjątkiem górników), ZUS oblicza emeryturę według nowych zasad. Wysokość świadczenia uzależniona jest od stanu indywidualnego konta w ZUS oraz daty przejścia na emeryturę. Część spośród tych osób ma ustalaną emeryturę częściowo na dotychczasowych, a częściowo na nowych zasadach (tzw. emeryturę mieszaną).
Pozostali ubezpieczeni mają prawo do obliczenia emerytury w całości po staremu, a więc w oparciu o podstawę wymiaru świadczenia, liczbę udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych oraz aktualnie obowiązującą kwotę bazową. Chodzi o:
● wszystkich urodzonych przed 1 stycznia 1949 r.,
● urodzonych w latach 1949–1968, którzy do 31 grudnia 2008 r. spełnili warunki wymagane do uzyskania wcześniejszej emerytury i zgłosili lub zgłoszą wniosek o jej przyznanie najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego (60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn),
● osoby przechodzące na emeryturę górniczą (bez względu na datę urodzenia).
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Gazety Prawnej.