Umowy terminowe w prawie pracy to umowy zawierane na czas określony, czas wykonania określonej pracy, czas zastępstwa i okres próbny. Pracodawcy wybierają je ze względu na automatyczne rozwiązanie każdej z nich po upływie czasu, na który zostały zawarte, oraz liberalne zasady wypowiadania. Jedynie umowę na czas wykonania określonej pracy można wypowiedzieć tylko wyjątkowo, ale za to pracodawca może ją zawierać wielokrotnie z tym samym pracownikiem. Warto zwrócić uwagę na najnowsze orzecznictwo, w którym kwestionuje się zawierane na wiele lat umowy na czas określony i bada zgodność ich wypowiadania z zasadami współżycia społecznego.
Trzy spośród czterech rodzajów umów o pracę charakteryzują się tym, że czas ich trwania określają strony przy ich zawieraniu. Są to: umowa na okres próbny, umowa na czas określony (w tym umowa na czas zastępstwa) i umowa na czas wykonania określonej pracy. Ze względu na tę wspólną ich cechę nazywa się je umowami terminowymi.
Umowa o pracę na czas określony
Umowę na czas określony można zawrzeć z każdym pracownikiem, z wyjątkiem pracownika młodocianego, nieposiadającego kwalifikacji zawodowych. Tego pracownika można bowiem zatrudnić wyłącznie na podstawie odrębnej umowy w celu przygotowania zawodowego (art. 191 par. 2 k.p.).

To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Gazety Prawnej.