Miejsce pracy jest jednym z istotnych elementów umowy o pracę. Czy miejscem pracy może być pewien oznaczony obszar, np. obszar województwa?
Konieczność wskazania miejsca pracy w umowie o pracę wynika z art. 29 par. 1 pkt 2 k.p., choć nie jest to element decydujący o ważności umowy. W przypadku niewskazania miejsca pracy w umowie przyjmuje się, że jest nim miejsce faktycznego wykonywania pracy, a w razie wątpliwości siedziba pracodawcy.
Strony zawierające umowę o pracę mają dużą swobodę w określeniu miejsca pracy. Miejsce pracy może być określone jako stałe lub jako zmienne. Może to być stały punkt w znaczeniu geograficznym (np. siedziba pracodawcy) lub określony obszar obejmujący pewną przestrzeń poza granicami jednej miejscowości, na którym ma być wykonywana praca. Miejsce pracy nie musi być wyposażone w zaplecze socjalne, kadrowe i techniczne (por. wyrok SN z 1 kwietnia 1985 r., I PR 19/85).
Przy określaniu miejsca pracy nie ma jednak zupełnej dowolności. Sposób określenia miejsca musi być bowiem powiązany z rodzajem pracy i odzwierciedlać rzeczywisty stan rzeczy. Oznaczenie w umowie miejsca pracy w sposób nieodpowiadający rodzajowi pracy może prowadzić do oceny, że postanowienie umowy dotyczące miejsca pracy jest nieważne z mocy prawa.
Miejscem pracy pracownika, którego praca polega na stałym przemieszczaniu się (np. przedstawiciela handlowego), jest obszar, w którym taki pracownik jest na stałe zobowiązany do przemieszczania się. Takim obszarem może być obszar województwa. W uchwale z 19 listopada 2008 r., II PZP 11/08 skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego uznał, że miejscem pracy dla kierowcy transportu międzynarodowego może być obszar Unii Europejskiej.
Z określeniem miejsca pracy wiążą się określone uprawnienia i obowiązki stron. Pracownik odbywający podróże w ramach umówionej pracy i na określonym w umowie obszarze jako miejsce świadczenia pracy nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 775 par. 1 k.p. i nie przysługują mu świadczenia z tytułu podróży służbowej. Zgodnie bowiem z cytowanym przepisem należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową przysługują pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Ponadto należy zauważyć, że zmiana ustalonego w umowie miejsca pracy, jako zmiana istotnych warunków pracy, wymaga albo zawarcia porozumienia zmieniającego z pracownikiem, albo dokonania przez pracodawcę wypowiedzenia zmieniającego w trybie art. 42 par. 1-3 k.p.