Przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę może być utrata zaufania wobec pracownika spowodowana wszczęciem przeciwko niemu postępowania karnego. Czy umorzenie postępowania bądź uniewinnienie pracownika przesądza o bezzasadności wypowiedzenia?
Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskazuje się często utratę zaufania do pracownika. Utrata zaufania, uzasadniona zaistniałymi okolicznościami, traktowana jest za wystarczającą dla uznania zasadności dokonanego wypowiedzenia. Niewątpliwie wszczęcie przeciwko pracownikowi postępowania karnego związanego z zatrudnieniem lub pełnioną przez niego funkcją mogą podważyć zaufanie pracodawcy do pracownika i uzasadniać wypowiedzenie mu umowy o pracę.
W jednym z wyroków Sąd Najwyższy uznał, iż zasadność powołania się na utratę zaufania do pracownika jako przyczynę wypowiedzenia, w sprawie, w której pracodawca ma podejrzenie, że pracownik dokonuje zaboru mienia w sposób ciągły, nie zależy od stwierdzenia prawomocnym wyrokiem karnym faktu popełnienia przez pracownika przestępstwa na szkodę pracodawcy. Podejrzenie może usprawiedliwiać już samo wszczęcie przeciwko pracownikowi dochodzenia, prowadzenie postępowania karnego przygotowawczego łącznie z wniesieniem aktu oskarżenia oraz ustalenie, że pracownik sprzedawał takie przedmioty, jakie często ginęły w zakładzie pracy (wyrok SN z 27 listopada 997 r., I PKN 387/97, OSNAPiUS 1998, z. 19, poz. 569).
Sam fakt uniewinnienia pracownika od zarzutu popełnienia przestępstwa nie pozbawia sądu pracy możliwości uznania, że wypowiedzenie było uzasadnione z powodu utraty zaufania do niego. Zasadność przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę, polegającej na utracie zaufania pracodawcy w związku z wszczęciem wobec pracownika postępowania karnego, powinna być oceniania na podstawie okoliczności znanych w dacie dokonania, zaś zdarzenie późniejsze, w tym umorzenie postępowania karnego lub uniewinnienie zwolnionego pracownika, nie przesądzają o niezasadności wypowiedzenia (wyrok SN z 22 stycznia 2008 r., I PK 197/07, OSNP z 2009 r., nr 5, poz. 65). W ocenie SN nie można wymagać od pracodawcy, aby mimo prowadzenia wobec pracownika postępowania karnego, związanego z jego obowiązkami pracowniczymi, nadal obdarzał go zaufaniem, jakie jest konieczne w procesie pracy, zwłaszcza wobec osób, które zajmują stanowiska kierownicze i mają dostęp do tajemnic przedsiębiorstwa.