W Wielkiej Brytania osoby ubezpieczone w ramach powszechnego systemu ochrony zdrowia mają szeroki dostęp do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych. Prywatne ubezpieczenia zdrowotne są tylko uzupełnieniem systemu powszechnego.
Na wyspach brytyjskich obowiązuje budżetowy system ubezpieczeń zdrowotnych. Oznacza to, że wydatki na lecznictwo w ramach systemu powszechnego (National Heath System) są pokrywane z podatków. Stanowią one około 14 proc. ogólnych wydatków budżetowych. Narodowa Służba Zdrowia funkcjonuje od 1948 roku w formie, która nie uległa większym zmianom, a zasadnicze korekty dokonywane w ostatnich latach dotyczyły spraw raczej organizacyjnych. W przeliczeniu na jednego mieszkańca w Wielkiej Brytanii na ochronę zdrowia jest wydawane około 950 dol., a więc mniej niż w Austrii (1070 dol.), Francji (1440 dol.), Holandii (1550 dol.), Niemczech (1010 dol.) czy Norwegii (1116 dol.). Oprócz podatków, dodatkowymi źródłami finansowania publicznego systemu lecznictwa są również dotacje z Narodowego Funduszu Ubezpieczeniowego oraz bezpośrednie dopłaty pacjentów.
Prawo do korzystania z NHS mają wszystkie osoby oficjalnie przebywające na terenie Wielkiej Brytanii, przy czym zakres oferowanych świadczeń jest szeroki i obejmuje następujące dziedziny:
• edukację prozdrowotną i prewencję,
• opiekę ambulatoryjną lekarza pierwszego kontaktu,
• opiekę nad kobietą ciężarną,
• eczenie szpitalne,
• leczenie stomatologiczne (częściowo),
• leczenie rehabilitacyjne,
• transport do szpitala,
• pielęgniarską opiekę domową,
• zaopatrzenie w sprzęt pomocniczo-rehabilitacyjny.
Powszechny system NHS jest uzupełniany przez nieobowiązkowe, prywatne ubezpieczenia zdrowotne. Pacjenci mogą kupować polisy indywidualne, grupowe i w ramach pakietów pracowniczych. W ramach umów indywidualnych mieszczą się ubezpieczenia rodzinne. Z tej formy dodatkowego ubezpieczenia najczęściej korzysta np. kadra kierownicza, osoby wykonujące wolne zawody oraz prowadzące własną działalność gospodarczą. Koszt prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego w Wielkiej Brytanii jest różny i waha się w zależności od pakietu pomocowego, oferowanego w ramach ubezpieczenia zdrowotnego (nie mniej niż 50 funtów miesięcznie).
Dodatkowe ubezpieczenia grupowe są przeznaczone dla członków organizacji i stowarzyszeń zawodowych. Natomiast ubezpieczenia pracownicze bardzo często są zawierane z inicjatywy samego pracodawcy, co ma stanowić swoistego rodzaju bonusy dla pracowników.
W przypadku tej grupy ubezpieczeń to pracodawca w całości opłaca koszt zakupu polis.
W Wielkiej Brytanii obowiązuje również zasada współpłacenia. W przypadku niektórych usług pacjent musi uiścić drobne opłaty (kupując leki, pacjent płaci stałą opłatę ryczałtową: 6,40 funta).