OZZL podkreśla w uzasadnieniu wniosku do TK, że przepisy ustawy, "ustanawiające definicję "dyżuru medycznego", jako pojęcia odrębnego od pojęcia "pracy w godzinach nadliczbowych" są niezgodne z konstytucyjną zasadą równości obywateli i zakazem dyskryminacji przez to, że pozwalają na nieobjęcie lekarzy pełniących dyżury medyczne powszechnie obowiązującym limitem rocznym godzin nadliczbowych".
Związek zaznacza, że powoduje to zwiększenie tygodniowej normy czasu pracy dla lekarzy do 48 godzin. Przypomina także, że zgodnie z przepisami kodeksu pracy, tygodniowy wymiar czasu pracy wynosi w Polsce 40 godzin. "Nie ma w żadnym przepisie szczególnym wyłączenia lekarzy z powszechnie obowiązującego tygodniowego wymiaru czasu pracy" - dodaje OZZL i podkreśla, że zgodnie z kodeksem pracy, obowiązuje roczny limit 150 godzin nadliczbowych.
"Dyżury medyczne, pełnione przez lekarzy na podstawie ustawy o Zakładach Opieki Zdrowotnej, są wliczane do czasu pracy, a ponieważ są wykonywane po normalnych godzinach pracy - stanowią faktycznie pracę w godzinach nadliczbowych" - napisano w uzasadnieniu. Związek przypomina, że zwracał na to uwagę m.in. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 marca 2008 r.
"Praca lekarzy w czasie dyżurów medycznych nie jest objęta limitem 150 godzin w roku"
OZZL przypomina, że roczny limit godzin nadliczbowych, wprowadzony do przepisów kodeksu pracy, spełnia funkcję ochronną, a jego celem jest ochrona pracowników przed nadmierną ilością godzin pracy. Zaznacza, iż pomimo tego, praca lekarzy w czasie dyżurów medycznych nie jest objęta limitem 150 godzin w roku.
"Pretekstem do takiego odmiennego potraktowania lekarzy niż wszystkich innych pracowników jest "zabieg prawny" polegający na wprowadzeniu pojęcia "dyżur medyczny" dla pracy wykonywanej w godzinach nadliczbowych przez lekarzy, zatrudnionych w szpitalach. Dzięki temu "zabiegowi" lekarze mogą być zobowiązani do zatrudnienia - de facto - w wymiarze 48 godzin tygodniowo, a nie jak wszyscy inni pracownicy w wymiarze 40 godzin tygodniowo" - napisał OZZL.