Zakończono współpracę z jednym z pracowników. W oświadczeniu o wypowiedzeniu angażu pracodawca zwolnił go z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wymówienia. Po miesiącu zatrudniający wezwał go jednak do firmy i stwierdził, że odwołuje oświadczenie o zwolnieniu z obowiązku pracy. Pracownik tego oświadczenia jednak nie przyjął. Czy miał do tego prawo?
Przez nawiązanie stosunku pracy etatowiec zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zatrudniającego, a pracodawca – do zatrudniania podwładnego za wynagrodzeniem. W związku zaś z wypowiedzeniem angażu zatrudniający może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wymówienia. W okresie tego zwolnienia etatowiec zachowuje prawo do wynagrodzenia.
Natomiast oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest wyartykułowane z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Nie jest konieczne rzeczywiste zapoznanie się z treścią owego oświadczenia. Z kolei jego odwołanie jest skuteczne, gdy doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej.
Jak zaś uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 5 września 2019 r., sygn. akt III PK 96/18, zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy z art. 362 k.p. nie jest czynnością prawną (oświadczeniem woli) w rozumieniu art. 61 par. 1 k.c. SN wskazał, że jest ono realizowane w ramach uprawnień kierowniczych pracodawcy (art. 22 par. 1 k.p.). W konsekwencji – jak uznał ten sąd – pracodawca ma prawo wtórnie zobowiązać pracownika do świadczenia pracy, mimo że wcześniej został on z tego obowiązku zwolniony. Jednocześnie SN wskazał, że zgoda zatrudnionego nie jest tu wymagana. Opierając się zatem na powyższym orzeczeniu, podwładny, o którym mowa w pytaniu, nie miał racji, nie przyjmując oświadczenia pracodawcy o cofnięciu zwolnienia go z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wymówienia.
Podstawa prawna
• art. 22 par. 1 oraz art. 362 ustawy z 26 czerwca 1974r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320)
• art. 61 par. 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740)