Przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracownika u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy (podstawa wymiaru składek społecznych), pomniejszony o przysługujące zwolnienia (poza wynagrodzeniem chorobowym) i o część składek społecznych pracownika, stanowi podstawę wymiaru składki zdrowotnej.
Do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, m.in. osób będących pracownikami, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, ale z następującymi wyjątkami:
  • podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonego pracownika, potrąconych przez płatnika z jego środków, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych;
  • przy ustalaniu podstawy wymiaru składki zdrowotnej nie stosuje się:
‒ wyłączeń wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz
‒ ograniczenia rocznej podstawy wymiaru ustalonej dla składki emerytalnej i rentowej (tzw. limitu 30-krotności).
Żadnym składkom (ani społecznym, ani zdrowotnej) nie podlegają natomiast zasiłki z ubezpieczenia społecznego.
Zatem przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracownika u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy (podstawa wymiaru składek społecznych), pomniejszony o przysługujące zwolnienia (poza wynagrodzeniem chorobowym) i o część składek społecznych pracownika, stanowi podstawę wymiaru składki zdrowotnej.
Ustalanie kraju, w którym podlega się ubezpieczeniu społecznemu. Ważne orzeczenie SN
Ustalanie kraju, w którym podlega się ubezpieczeniu społecznemu. Ważne orzeczenie SN

Zobacz również
Z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączone są składniki wynagrodzenia, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego wynagrodzenia lub zasiłku.
W konsekwencji składniki te nie podlegają ani składkom społecznym trafiającym do ZUS – a dokładniej do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ani zdrowotnej trafiającej do Narodowego Funduszu Zdrowia. Nie ma znaczenia, że przysługują w okresie pobierania wynagrodzenia chorobowego, które wliczane jest do podstawy składki zdrowotnej. ©℗
Podstawa prawna
• art. 81 ust. 1, 5 i 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1398; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1493)
• par. 1 i par. 2 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949)