Uzyskane po latach należne pieniądze za godziny nadliczbowe od byłego pracodawcy trzeba oskładkować – uważa ZUS.
Sprawa dotyczy byłej pracownicy, której sąd zasądził odszkodowanie za utracone korzyści ze stosunku pracy. W uzasadnieniu wskazał, że pracodawca uporczywie naruszał prawa podwładnej wynikające z umowy. Nie zapewniał odpowiedniego dobowego i tygodniowego odpoczynku, nie płacił też za nadgodziny i bezpodstawnie dokonywał potrąceń z jej pensji.
Przedsiębiorstwo oskładkowało kwotę wskazaną w wyroku. Tłumaczyło, że wypłacona należność odpowiada tej, jaką uzyskałaby pracownica, gdyby pracodawca przestrzegał przepisów. Zasądzone środki mają swoje źródło w istniejącym w przeszłości stosunku pracy i są przychodem, jaki uzyskałaby za realizację powierzonych jej zadań, gdyby pracodawca wypłacił je w terminie. Firma dodała, że sąd wskazał konkretną datę, od której należało policzyć odsetki, a była nią data zakończenia pracy i w konsekwencji dzień, w którym wynagrodzenie było należne. To wszystko, zdaniem firmy, przesądza o tym, że powinna zapłacić składki od tej kwoty. Chcąc się jednak upewnić, czy dobrze robi, skierowała do ZUS wniosek o interpretację przepisów.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał, że przedsiębiorca postąpił słusznie. Przypomniał, że katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zawarty został w par. 2 ust. 1 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949). Wyłączenie to jest wyjątkiem od ogólnej zasady, iż podstawę wymiaru stanowi przychód. Dlatego, jak podkreśla ZUS, przepisy te muszą być interpretowane ściśle.
W odniesieniu do opisanego przypadku organ rentowy wskazał, że katalog ten jest zamknięty i nie zawiera wypłaconego na podstawie wyroku sądu odszkodowania zasądzonego tytułem naprawienia szkody za utracone korzyści. Rekompensata ma bowiem źródło w istniejącym w przeszłości stosunku pracy i jest przychodem, jaki była pracownica uzyskałaby za swoją pracę.
ZUS przyznał, że w par. 2 ust. 1 pkt 3 przywołanego rozporządzenia wymienione są odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacone pracownikowi z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy, lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia. W ocenie organu rentowego przepis ten nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie, bo zasądzone roszczenie dotyczy zaległego wynagrodzenia ze stosunku pracy. Ma zatem swoje źródło w istniejącej w przeszłości umowie.
W związku z powyższym należna kwota stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.
Decyzja ZUS oddział w Lublinie z 28 sierpnia 2020 r. (WPI/200000/43/656/2020)
