Jeśli między dwoma kolejnymi orzeczeniami o niepełnosprawności nie ma zachowanej ciągłości występowania u pracownika dysfunkcji zdrowotnej, na potrzeby otrzymywania dopłat do pensji można uznać, że powstała ona w okresie zatrudnienia. Nie jest wtedy konieczne wykazywanie tzw. efektu zachęty, którego spełnienie jest jednym z warunków uzyskiwania dofinansowań do wynagrodzeń – wynika ze stanowiska Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).
Efekt zachęty polega na wykazaniu, że w miesiącu zatrudnienia niepełnosprawnego pracownika doszło do wzrostu zatrudnienia ogółem w porównaniu z poprzednimi 12 miesiącami. Zgodnie z art. 26b ust. 6a ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 426 ze zm.) tego warunku nie stosuje się w odniesieniu do pracownika, którego niepełnosprawność powstała w trakcie zatrudnienia u pracodawcy wnioskującego o subsydia płacowe.
Ogólnopolska Baza Pracodawców Osób Niepełnosprawnych (OBPON.org) zapytała więc PFRON, czy wspomniany przepis będzie obowiązywał w sytuacji, gdy z nowego orzeczenia o niepełnosprawności (przedstawionego po wygaśnięciu starego) wynika przerwa w występowaniu dysfunkcji zdrowotnej. Organizacja podała przy tym przykład pracownika, który miał orzeczenie zaliczające go do lekkiego stopnia niepełnosprawności od 7 sierpnia 2017 r. (ze wskazaniem o braku możliwości określenia, od kiedy istnieje dysfunkcja zdrowotna), ważne do 2 października 2019 r.
Podwładny złożył wniosek o nowe orzeczenie 20 listopada ub.r. Zostało ono wydane 17 grudnia, a pracodawcy przekazane 23 grudnia 2019 r. Pracownik ponownie został w nim zaliczony do lekkiego poziomu dysfunkcji zdrowotnej, ale od 20 listopada 2019 r. i również ze wskazaniem, że nie wiadomo, od kiedy istnieje niepełnosprawność. W praktyce oznacza to, że od 3 października do 19 listopada nie była zachowana ciągłość stopnia niepełnosprawności, ale już na podstawie pierwszego orzeczenia pracodawca w miesiącu zatrudnienia tego pracownika wykazał efekt zachęty.
Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych odpowiedział, że jak wynika z dotychczasowych wyjaśnień Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych, należy uznać, że zaszły przesłanki wymienione w art. 26b ust. 6a ustawy i można przyjąć, że niepełnosprawność powstała w trakcie zatrudnienia u pracodawcy. Przedsiębiorca może więc niezwłocznie po otrzymaniu kolejnego orzeczenia oraz spełnieniu innych warunków wynikających z ustawy ubiegać się o dofinansowania do wynagrodzenia takiego pracownika.
Fundusz dodaje, że przy wliczaniu do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych na podstawie kolejnego orzeczenia o stopniu dysfunkcji zdrowotnej w przedstawionych przez OBPON.org okolicznościach będzie miał zastosowanie art. 2a ust. 3 ustawy. Zgodnie z nim bez względu na datę złożenia wniosku o wydanie następnego orzeczenia osobę niepełnosprawną uwzględnia się do stanu zatrudnienia pracowników z dysfunkcjami w okresie do trzech miesięcy poprzedzających jego przedstawienie pracodawcy (jeżeli z jego treści wynika, że osoba była w tym czasie niepełnosprawna).
