Kwestię mikropożyczki reguluje art. 15zzd ustawy Covid. Zgodnie z nim starosta może, na podstawie umowy, udzielić ze środków Funduszu Pracy jednorazowo pożyczki na pokrycie bieżących kosztów
prowadzenia działalności gospodarczej mikroprzedsiębiorcy, o którym mowa wart. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, który prowadził działalność gospodarczą przed dniem 1 marca 2020 r.
Po pierwsze, w ustawie użyte jest słowo "może", które wskazuje, że nie jest to obligatoryjnie przyznawana pożyczka, ale fakultatywnie i wygląda, że może to być niestety ocenne.
Jednakże, przepis nie wskazuje, że przedsiębiorca ma prowadzić działalność w sposób nieprzerwany. Co więcej, przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo przedsiębiorców wskazuje, że za przedsiębiorcę, uważa się podmiot, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:
a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z
operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów
euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych
lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.
W związku z tym, należy to interpretować tak, że w okresie co najmniej roku w dwóch z ostatnich lat obrotowych czytelnik miał prowadzić działalność. I miało to być przed 1 marca 2020 r. Więc ten warunek jest spełniony.
Warunkiem umorzenia ma być za to prowadzenie działalności przez 3 miesiące po jej udzieleniu i złożenie stosownego wniosku w terminie.
Wydaje się, że urząd niesłusznie odmówił pożyczki. Należałoby się od decyzji odwołać. W odpowiedzi powinny być wskazane nie tylko podstawa prawna jej wydania, ale również pouczenie o środkach odwoławczych. W samej ustawie brak jest w przypadku mikropożyczki mowy o środkach odwoławczych, tak jak ma to miejsce choćby w przypadku świadczenia postojowego z art. 15 zq i nast.