O tym, że rekompensata odprawy dla emeryta nie jest oskładkowana, decyduje charakter tego świadczenia, a nie jego nazwa. Tak orzekł Sąd Apelacyjny w Warszawie.
ZUS, dokonując ścisłej wykładni przepisów rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949), stwierdził, że zawiera ono zamknięty katalog świadczeń, które są wyłączone z ubezpieczeń społecznych. Dlatego zdaniem ZUS par. 2 pkt 3 tego rozporządzenia znajduje zastosowanie w przypadku odpraw, odszkodowań, rekompensat wypłacanych z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy. Przepis ten stosuje się zatem do świadczeń, które są przyznawane wyłącznie w związku z rozwiązaniem stosunku pracy, a więc mają bezpośredni związek z jego ustaniem. Natomiast w omawianej sprawie chodziło o rekompensatę za odprawę emerytalną.
Sąd Apelacyjny w Warszawie nie zgodził się z tym stanowiskiem. Orzekł, że rekompensata za odprawę emerytalną, która wypłacana jest ze względu na rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jest „rekompensatą” w rozumieniu par. 2 pkt 3 rozporządzenia. W przepisie tym wymieniono wprost „rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy”. Nie ma więc powodu, aby je ograniczać do świadczeń kwalifikowanych inaczej, niż wyraził to prawodawca. Chodzi bowiem o wszelkie rekompensaty, które należą się pracownikowi z tytułu rozwiązania umowy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, w tym również rekompensatę odprawy emerytalnej, wypłacanej w związku z zakończeniem pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Jedynym więc i koniecznym warunkiem, aby rekompensatę zaliczyć do świadczeń wymienionych w przywoływanym przepisie rozporządzenia, jest bezpośredni związek podstawy jej wypłaty z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy.
orzecznictwo
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 6 listopada 2019 r., sygn. akt III AUa 1536/17. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia