Odszkodowanie za okres pozostawania bez pracy, wypłacone przywróconemu na stanowisko pracownikowi, stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne – potwierdził ZUS.
Sprawa dotyczy spółki, która zwolniła pracownika bez wypowiedzenia. Jednak na podstawie prawomocnego wyroku sądu został on przywrócony do pracy.
Zgodnie z art. 47 kodeksu pracy pracownikowi, który podjął zatrudnienie w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje pensja za okres bezrobocia. W przypadku osób korzystających ze szczególnej ochrony (np. w wieku przedemerytalnym) wynagrodzenie należy się za cały czas pozostawania bez pracy.
Z roszczeniem takim pracownik wystąpił w zawezwaniu do próby ugodowej. Strony doszły do porozumienia. W konsekwencji miał on otrzymać od spółki kwotę rekompensującą mu utratę zarobku. Firma miała jednak wątpliwości, czy musi odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne od wypłaconego świadczenia.
ZUS uznał, że tak. Z par. 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 730) wynika, że podstawy wymiaru nie stanowią przychody uzyskane w związku z wypłatą odpraw, odszkodowań, rekompensat z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia. Przepis ten znajduje jednak zastosowanie jedynie w przypadku, gdy wypłata pozostaje w bezpośrednim związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy.
W ocenie organu rentowego, w tej sprawie nie zachodzi podstawowa przesłanka powodująca wyłączenie wypłaconego przez wnioskodawcę świadczenia, a mianowicie ustanie zatrudnienia. Pracownik został bowiem przywrócony do pracy, a świadczenie które otrzymał, miało na celu wyrównanie utraty zarobku, który uzyskałby gdyby ją wykonywał.
Decyzja ZUS oddział w Lublinie z 23 kwietnia 2019 r. (WPI/200000/43/353/2019)