Pracodawcy często zamieszczają na stronach internetowych zdjęcia swoich pracowników z informacjami o ich stanowisku, telefonie itp. Czy pracodawca może w ten sposób dysponować wizerunkiem pracownika? Czy pracownik ma obowiązek nosić w pracy identyfikator ze swoim zdjęciem i nazwiskiem w miejscach, gdzie styka się z osobami postronnymi?
Tak, pracodawca ma takie prawo, w szczególności jeśli praca wykonywana przez pracownika polega na kontaktowaniu się przez pracownika z osobami spoza zakładu pracy. Teza taka znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Najwyższego z 19 listopada 2003 r. (I PK 590/02), zgodnie z którym ujawnienie przez pracodawcę imienia lub nazwiska pracownika bez jego uprzedniej zgody nie stanowi bezprawnego naruszenia dobra osobistego (jakim jest imię i nazwisko), jeśli jest to usprawiedliwione celem działania pracodawcy, łączącym się z jego zadaniami i obowiązkami związanymi z prowadzeniem zakładu, jest niezbędne i nie narusza praw i wolności pracownika.
Imię, nazwisko i wizerunek są dobrami osobistymi pracownika, które pracodawca ma obowiązek szanować. Brak możliwości ich wykorzystania przez pracodawcę w wielu wypadkach uniemożliwiałby jednak prowadzenie normalnej działalności. Imię i nazwisko są dobrami o szczególnym charakterze - z jednej strony pozostają silnie związane z osobą pracownika i jego poczuciem odrębności i prywatności, z drugiej strony są powszechnie używane i istnieje społeczne przyzwolenie, a nawet oczekiwanie korzystania z nich celem identyfikacji danej osoby. Ponadto kulturowo jest wymogiem dobrego wychowania przedstawianie się imieniem i nazwiskiem także w sytuacjach służbowych, używanie identyfikatorów, wizytówek etc. Umieszczanie na stronie internetowej pracodawcy nazwisk pracowników wraz z ich stanowiskiem służbowym i telefonem należy więc uznać za działanie uprawnione.
Pracodawcy nie wolno jednak zamieszczać na stronach internetowych firmy bez zgody pracownika informacji ze jego sfery prywatnej, w tym informacji o rodzinie, zainteresowaniach czy numeru telefonu prywatnego. Przyjmuje się, że taka praktyka wymagałaby wyraźnej, pisemnej zgody udzielonej przez pracownika dobrowolnie. Wydaje się, że zgodę pracownika trzeba by także uzyskać, jeśli ujawnienie jego personaliów nie da się wprost uzasadnić potrzebą pracodawcy i gdy praca wykonywana przez pracownika nie wiąże się z utrzymywaniem kontaktów w osobami z zewnątrz firmy.