Nawet jeśli dwie instytucje mają odrębne wejścia i infrastrukturę techniczną, to nie mogą funkcjonować w tym samym obiekcie.
Tak wynika z odpowiedzi udzielonej przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (MRPiPS) na interpelację posła Mirosława Suchonia (nr 26396). Dotyczyła ona interpretacji art. 113c ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1508 ze zm.). Zgodnie z nim jednostka organizacyjna pomocy społecznej, która zapewnia całodobowe usługi, np. dom pomocy społecznej, nie może znajdować się w tym samym budynku co wymienione w tym przepisie instytucje. Należą do nich m.in. placówka opiekuńczo-wychowawcza, specjalistyczny ośrodek wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie, zakład aktywności zawodowej, izba wytrzeźwień oraz placówka zapewniająca całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub w podeszłym wieku, czyli prywatny dom opieki.
W związku z tym poseł zadał ministerstwu pytanie, czy wspomniany zakaz prowadzenia dwóch jednostek w jednym budynku obejmuje placówki zapewniające całodobową opiekę jako publiczne lub niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej. Dodatkowo chciał się dowiedzieć, czy ma on zastosowanie również wtedy, gdy obydwa podmioty mają oddzielne wejścia, całkowicie niezależną infrastrukturę techniczną, żadnych części wspólnych oraz zajmują prawnie wyodrębnione dwie nieruchomości lokalowe.
Resort rodziny wskazał, że art. 113c ustawy nie odnosi się do publicznych lub niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej, bo wymieniona w nim placówka całodobowej opieki oznacza instytucję, o której mowa w art. 67–69 ustawy, a mianowicie dom seniora, który jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej lub statutowej. Jednocześnie art. 113c nie przewiduje żadnych odstępstw od zawartego w nim zakazu prowadzenia dwóch – spośród wymienionych w nim – placówek. Bez znaczenia jest więc to, że mają one osobne wejścia, odrębną infrastrukturę techniczną oraz to, że stanowią oddzielne nieruchomości lokalowe. Nawet wtedy nie mogą mieścić się w tym samym obiekcie.