Żona, która stale pomaga mężowi w prowadzeniu jego firmy, podlega ubezpieczeniom społecznym jako osoba współpracująca, a nie pracownik. Nawet jeżeli robi to w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Działalność przedsiębiorcy obejmowała prowadzenie placówki oświatowej i szkoły językowej, a także organizację obozów sportowych i rekreacyjnych. Planował on w oparciu o umowę o pracę zatrudnić do pomocy żonę. W niepełnym wymiarze godzin miała prowadzić zajęcia z lekcji angielskiego. Kobieta przez ostatnie lata zajmowała się domem oraz dziećmi i nie była aktywna zawodowo. Chciała jednak to zmienić. Ponieważ jej mąż jako właściciel firmy miał wątpliwości co do zasad jej ubezpieczenia, złożył do ZUS wniosek o interpretację. Zapytał, czy w opisanej sytuacji żona może być uznana za pracownika, czy też musi zostać zgłoszona do ZUS jako osoba współpracująca.
