Ekwiwalent pieniężny za dojazd do pracy, wypłacany przez pracodawcę w formie ryczałtu, nie jest wyłączony z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.
Przedsiębiorca chciał dać pracownikom ekwiwalent za dojazd do i z pracy. Byłby on wypłacany w formie ryczałtu uzależnionego od limitu kilometrów ustalonego z każdym pracownikiem, w zależności od odległości miejsca zamieszkania do pracy. Ekwiwalenty wynikałyby z układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu.
Firma chciała wiedzieć, czy wypłacane środki podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne zgodnie z par. 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. 2015 r. nr 2236 ze zm.). Zdaniem przedsiębiorcy tak właśnie powinno być.
ZUS miał odmienne zdanie. Twierdził, że przepis wskazany przez wnioskodawcę nie obejmuje ekwiwalentów z tytułu ponoszonych przez pracowników kosztów przejazdów. Dlatego składki nie powinny być naliczane od przychodu, jaki pracownik uzyskuje, korzystając z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.
W ocenie ZUS należy przez to rozumieć korzystanie z transportu publicznego na podstawie przekazywanych przez pracodawcę biletów lub z transportu organizowanego przez firmę.
Decyzja ZUS oddział w Lublinie (DI/200000/43/36/2017) z 2 lutego 2017 r.