Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał 12 czerwca tego roku wyrok w sprawie prawa do świadczeń rodzinnych na rzecz pracowników oddelegowanych i sezonowych - mówi Karol Lewandowski, radca prawny z kancelarii German ContactCooperation z Frankfurtu nad Odrą.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał 12 czerwca tego roku wyrok w sprawie prawa do świadczeń rodzinnych na rzecz pracowników oddelegowanych i sezonowych. Czego dotyczyło wydane przez sędziów rozstrzygnięcie?
Sprawa odnosiła się do sporu przed niemieckim Federalnym Trybunałem Finansowym pomiędzy niemiecką kasą świadczeń rodzinnych a polskimi pracownikami oddelegowanymi do pracy oraz tymczasowo wykonującymi pracę na terytorium tego państwa. Dotyczyła odmowy przyznania im świadczeń rodzinnych na dzieci. Trybunał Finansowy postanowił złożyć wniosek do Trybunału Sprawiedliwości UE o wydanie wykładni, czy państwo członkowskie, do którego został oddelegowany pracownik z innego państwa członkowskiego lub w którym praca jest wykonywana jedynie tymczasowo, może odmówić prawa do zasiłku rodzinnego na podstawie przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie. Chodziło o sytuację, gdy prawo krajowe tego państwa kwestię tę reguluje korzystniej niż rozporządzenie.
A gdzie zgodnie z unijnymi przepisami delegowany rodzic jest uprawniony do świadczeń na dzieci?
Pracownicy tymczasowi oraz pracownicy, którzy zostali oddelegowani do pracy do innego państwa członkowskiego, nadal podlegają ustawodawstwu z dziedziny zabezpieczenia społecznego tego państwa, w którym zwykle pracują, a nie ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym tymczasowo wykonują pracę. W przypadku świadczeń na dzieci oznacza to, że krajem właściwym do ich wypłaty – w badanej sprawie – jest Polska. Tymczasem trybunał odpowiadając na pytanie, czy zasadnie odmówiono takim osobom prawa do zasiłku rodzinnego, uznał, że przepisy nie stoją na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie przyznało świadczenia na dziecko na podstawie swojego prawa krajowego na rzecz pracownika migrującego wykonującego pracę tymczasową na jego terytorium.
Jak argumentował swoje stanowisko?
Trybunał uznał, że taka wykładnia ma zastosowanie w szczególności po pierwsze, gdy skorzystanie ze swobody przepływu przez pracownika nie spowodowało dla niego żadnej niekorzyści pod względem prawnym, ponieważ zachował prawo do świadczeń rodzinnych o tym samym charakterze we właściwym państwie członkowskim (w badanej sprawie w Polsce). A po drugie, gdy ani pracownik, ani dziecko, w odniesieniu do którego zwrócono się o przyznanie świadczenia, nie mają miejsca zwykłego pobytu w państwie członkowskim, w którym praca tymczasowa była wykonywana. Co więcej, zdaniem trybunału wykładnia taka przyczyni się do polepszenia warunków zatrudnienia pracowników migrujących. Otrzymają dalej idącą ochronę socjalną niż ta, która wynika z rozporządzenia. Zajęcie takiego stanowiska przez trybunał pozwoli teraz na zakończenie tysięcy postępowań przed niemieckimi sądami, które uległy zawieszeniu w oczekiwaniu na to rozstrzygnięcie.