Czy umowę na czas określony można rozwiązać za wypowiedzeniem tylko w przypadku, gdy zawarto ją na dłużej niż 6 miesięcy i przewiduje ona taką możliwość?
Zasadą jest niedopuszczalność wypowiadania umów o pracę na czas określony. Wyjątek od niej przewiduje art. 33 k.p. – dopuszczający taką możliwość, gdy umowa została zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy, a strony przewidziały w niej możliwość jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Przepis ten nie stanowi jednak jedynej możliwości zgodnego z prawem rozwiązania za wypowiedzeniem umowy o pracę na czas określony.
Inną przewiduje bowiem art. 5 ust. 7 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami umów o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika (tzw. ustawa o zwolnieniach grupowych, Dz.U. nr 90, poz. 844 z późn. zm.). W przypadku wypowiadania pracownikom umów o pracę w ramach grupowego zwolnienia umowy zawarte na czas określony (a także te zawarte na czas wykonania określonej pracy) mogą zostać rozwiązane przez każdą ze stron za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Nie jest ono w takim przypadku uzależnione od czasu trwania umowy (może to być umowa zawarta na czas krótszy niż 6 miesięcy) ani też od zamieszczenia w jej treści klauzuli o możliwości jej wypowiedzenia. Jedynym warunkiem koniecznym jest spełnienie przesłanek zastosowania ustawy o zwolnieniach grupowych.
Powyższe rozwiązanie znajduje zastosowanie również w przypadku zwolnień indywidualnych (art. 10 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych). Oznacza to dopuszczalność rozwiązania za wypowiedzeniem umowy na czas określony także pojedynczemu pracownikowi, nawet jeśli umowa nie przewiduje takiej możliwości, jeśli przyczyna rozwiązania umowy nie dotyczy pracownika. W praktyce oznacza to, że z przyczyn niedotyczących pracownika wypowiedzieć można każdą umowę na czas określony, nawet jeśli nie zawiera ona klauzuli dopuszczającej wypowiedzenie.