Trzeba uzasadnić odmowę wykonania świadczenia zdrowotnego
Przepisy przyznają lekarzowi prawo do odmowy podjęcia lub odstąpienia od leczenia pacjenta. Skorzystanie z tego uprawnienia możliwe jest jednak tylko w ściśle określonych przypadkach, gdy istnieją ku temu poważne powody bądź w sytuacji gdy wykonanie świadczenia zdrowotnego byłoby niezgodne z jego sumieniem. W każdym jednak przypadku gdy zwłoka w udzieleniu pomocy lekarskiej mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki, lekarz nie może odmówić leczenia. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego za takie przypadki należy uznać stany nagłe i niespodziewane. Nie są nimi natomiast zabiegi, które wprawdzie ratują życie, ale mogą być wykonane w późniejszym terminie.
Za ważne powody odmowy przez lekarza podjęcia lub zaprzestania wykonywania świadczenia zdrowotnego należy uznać wszystkie przyczyny, które lekarz może racjonalnie uzasadnić i które usprawiedliwiają jego decyzję, jak np. brak odpowiedniego sprzętu medycznego pozwalającego na właściwą diagnostykę i podjęcie prawidłowego leczenia czy też przekonanie lekarza o braku dostatecznej wiedzy do wykonania skomplikowanego zabiegu operacyjnego. Przyczyna odmowy udzielenia świadczenia nie może mieć jednak charakteru dyskryminacyjnego.
W sytuacji odmowy ustawodawca nakłada na lekarza obowiązek wskazania innego lekarza lub zakładu opieki zdrowotnej, gdzie realnie pacjent może uzyskać właściwą pomoc.
Podstawa prawna
Art. 38 w zw. z art. 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty z 5 grudnia 1996 r. (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 136, poz. 857).