Kierowcy wykonujący przewozy drogowe powinni zasadniczo uzyskać odpowiednią wstępną kwalifikację zawodową oraz odbywać szkolenia okresowe. Czas pracy kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy reguluje odrębna ustawa.
Zasady podejmowania i wykonywania:
● krajowego i międzynarodowego transportu drogowego, a także
● niezarobkowego krajowego i międzynarodowego przewozu drogowego określone są w ustawie z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Definicje ustawowe

Zgodnie z ustawą o transporcie drogowym przewozem drogowym jest:
● transport drogowy lub
● niezarobkowy przewóz drogowy, a także
● inny przewóz drogowy w rozumieniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (zgodnie z tym rozporządzeniem przewóz drogowy oznacza każdą podróż odbywaną w całości lub części po drogach publicznych przez pojazd, z ładunkiem lub bez, używany do przewozu osób lub rzeczy).
Transportem drogowym jest:
● krajowy transport drogowy, czyli podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju, przy czym jazda pojazdu, miejsce rozpoczęcia lub zakończenia podróży i przejazdu oraz droga znajdują się na terytorium Polski,
● międzynarodowy transport drogowy, czyli podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi, przy czym jazda pojazdu między miejscem początkowym i docelowym odbywa się z przekroczeniem granicy Polski,
● każdy przejazd drogowy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do działalności gospodarczej, niespełniający warunków wymaganych do uznania go za niezarobkowy przewóz drogowy,
● działalność gospodarcza w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy.
Natomiast niezarobkowym przewozem drogowym (przewozem na potrzeby własne) jest każdy przejazd pojazdu po drogach publicznych z pasażerami lub bez, załadowanego lub bez ładunku, przeznaczonego do nieodpłatnego krajowego i międzynarodowego przewozu drogowego osób lub rzeczy, wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej, spełniający łącznie następujące warunki:
● pojazdy samochodowe używane do przewozu są prowadzone przez przedsiębiorcę lub jego pracowników,
● przedsiębiorca legitymuje się tytułem prawnym do dysponowania pojazdami samochodowymi,
● w przypadku przejazdu pojazdu załadowanego – rzeczy przewożone są własnością przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione, wynajęte, wydzierżawione, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawione albo celem przejazdu jest przewóz osób lub rzeczy z przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne potrzeby, a także przewóz pracowników i ich rodzin,
● nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług turystycznych.
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej: Na pracodawcach zatrudniających kierowców ciążą dodatkowe obowiązki.
W pełnej wersji artykułu znajdziesz więcej informacji na temat:
- Uprawnień do kierowania pojazdem
- Wykonywania przewozów drogowych
- Wstępnej kwalifikacji zawodowej
- Szkolenia okresowego
- Czasu pracy kierowców
- Prawa do odpoczynku