Kobieta w ciąży ma prawo do szczególnej ochrony w pracy.
Pracodawca jest obowiązany do podjęcia określonych działań w celu zapewnienia ciężarnej kobiecie warunków pracy odpowiadających jej odmiennemu stanowi. Pracodawca nie może zatrudniać kobiety ciężarnej przy pracy i w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, a także w systemie przerwanego czasu pracy oraz delegować poza stałe miejsce wykonywania pracy.
Przy zatrudnieniu pracownicy w ciąży, przy wykonywaniu pracy w porze nocnej, pracodawca na okres jej ciąży ma obowiązek zmienić jej rozkład czasu pracy w sposób umożliwiający wykonywanie pracy poza godzinami nocnymi. Jeżeli nie ma takiej możliwości, powinien jej powierzyć inne czynności. Przy braku możliwości takich rozwiązań pracodawca powinien zwolnić pracownicę z obowiązku świadczenia pracy, wypłacając jej przez okres zwolnienia wynagrodzenie. Jeżeli na skutek zmiany warunków pracy, skrócenia czasu pracy lub przeniesienia pracownicy do innej pracy wynagrodzenie pracownicy ulegnie zmniejszeniu, jest ona uprawniona do wypłaty dodatku wyrównawczego.
W określonych systemach i rozkładach czasu pracy, w sytuacji gdy pracownica jest w ciąży, jej czas pracy nie może przekroczyć 8 godzin. Ma to miejsce w m.in. w systemie równoważnego czasu pracy, przy pracy w ruchu ciągłym oraz w systemie skróconego tygodnia pracy (gdy pracownica pracuje mniej niż 5 dni w tygodniu przy równoczesnym przedłużeniu dobowego wymiaru czasu pracy). Gdyby na skutek tego ograniczenia jej wymiar czasu pracy uległ zmniejszeniu, wówczas pracodawca ma obowiązek wypłacić jej wynagrodzenie za czas nieprzepracowany, wynikający ze skrócenia wymiaru.
not. EK