Prawo do równoważnika pieniężnego za remont lokalu mieszkalnego istnieje do czasu uchylenia decyzji przyznającej to świadczenie.
W maju 1998 r. przełożony przyznał policjantowi Jerzemu T. równoważnik za remont zajmowanego lokalu. W decyzji określono także, że wypłata tego świadczenia następować będzie corocznie, a jego wysokość ustalona zostanie każdorazowo na podstawie obowiązujących stawek. 22 grudnia 2008 r. policjant wystąpił do powyższego organu o wypłatę należnego mu równoważnika.
Komendant powiatowy policji poinformował go jednak że w wyniku zmian w przepisach emeryci i renciści policyjni od 1 stycznia 2006 r. pozbawieni zostali uprawnień do równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego.
Wnioskodawca odwołał się od powyższego pisma do komendanta wojewódzkiego policji, domagając się ponownego rozpatrzenia sprawy i wydania decyzji nakazującej wypłatę. Ten uznał pismo za decyzję administracyjną i stwierdził bezpodstawność odwołania.
Rozstrzygnięcie to stało się przedmiotem skargi Jerzego T. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) we Wrocławiu. WSA zgodził się ze zgłoszonymi zarzutami i uchylił decyzje obu organów policyjnych. Od tego wyroku skargę kasacyjną złożył komendant wojewódzki policji.
Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) uznał ją za bezzasadną i ją oddalił.
W uzasadnieniu swojego orzeczenia NSA wyjaśnił, że decyzja przyznająca równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego nie została wyeliminowana z obrotu prawnego i nadal obowiązuje.
W sytuacji zmiany przepisów, jeżeli w obrocie prawnym występuje decyzja nadająca jej indywidualnemu adresatowi określone uprawnienia, a nie została wyeliminowana z obrotu, to nadal obowiązuje. Eliminacja taka może nastąpić albo w sposób generalny, poprzez wprowadzenie ściśle określonych przepisów przejściowych, albo też w drodze aktu o charakterze indywidualnym.
Zmienione akty prawne w przepisach przejściowych nie uchylały decyzji, które weszły już do obrotu prawnego przed ich wejściem w życie. Podobne rozstrzygnięcie zapadło w innej sprawie o zbliżonym stanie faktycznym (I OSK 1992/10).
Oba wyroki są prawomocne.
SYGN. AKT I OSK 2073/11