Pobranie z uposażenia nienależnych żołnierzowi kwot nie jest potrąceniem uregulowanym w kodeksie pracy, a rozliczeniem zobowiązań wynikających ze stosunku służbowego.
Ryszarda Z. zwolniono z zawodowej służby wojskowej. Przyznano mu świadczenia wynikające z tego tytułu oraz emeryturę wojskową. Dowódca wojsk lądowych stwierdził jednak nieważność decyzji dowódcy pomorskiego okręgu wojskowego o zwolnieniu żołnierza.
W związku z tym potrącono mu z uposażenia wcześniej wypłacone świadczenia (odprawa, ekwiwalent za niewykorzystany urlop). Ryszard Z. wystąpił więc z wnioskiem o zwrot potrąconych świadczeń. Wojskowy komendant uzupełnień jednak odmówił.
Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego utrzymał w mocy powyższą decyzję i stwierdził, że w spornym okresie żołnierz nie pełnił służby wojskowej, ale otrzymał od ministerstwa obrony narodowej należności pieniężne związane ze zwolnieniem, w szczególności 12-miesięczne uposażenie i odprawę wojskową. Do chwili przywrócenia do służby otrzymywał również emeryturę wynoszącą 50 – 70 proc. uposażenia.
Od tej decyzji Ryszard Z. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) w Poznaniu. Ten stwierdził nieważność decyzji I i II instancji. Sąd uznał, że nie było podstaw prawnych do orzekania w drodze decyzji administracyjnej w sprawie odmowy wypłaty potrąconego z uposażenia nienależnego świadczenia. Od tego rozstrzygnięcia szef wojewódzkiego sztabu wojskowego złożył skargę kasacyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) uznał ją za zasadną, dlatego uchylił wyrok sądu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Zdaniem NSA z art. 8 ustawy z 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. nr 179, poz. 1750 z późn. zm., dalej ustawa) można wyprowadzić w sposób dorozumiany formę rozstrzygnięcia, tj. decyzję administracyjną. WSA rozstrzygając ponownie sprawę uznał, że skarga Ryszarda Z. nie zasługuje na uwzględnienie.
Podkreślił bowiem, że żądanie przez skarżącego zwrotu potrąconych mu, po przywróceniu do służby, świadczeń uznać należy za wykonywanie uprawnień z naruszeniem zasad współżycia społecznego. Nie do pogodzenia z powyższą zasadą jest otrzymanie przez żołnierza zawodowego zarówno świadczeń z tytułu zwolnienia, jak i uposażenia za ten sam okres tak, jakby w pozostawał w służbie.
Powyższy wyrok został zaskarżony przez Ryszarda Z. skargą kasacyjną. NSA uznał, że nie zasługuje ona na uwzględnienie i ją oddalił. Jego zdaniem w rozpatrywanej sprawie nie doszło do potrącenia z uposażenia, a do wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami stosunku służbowego. Wyrok jest prawomocny.
SYGN. AKT I OSK 1800/10