Wynagrodzenie za pracę w niepełnym wymiarze powinno być proporcjonalne do wynagrodzenia przewidzianego na pełnym etacie. Firma może jednak zwiększyć wymiar czasu pracy pracownika bez podniesienia pensji.
ORZECZENIE
Pracownik wykonywał pracę na 1/2 etatu. W 2004 roku na skutek zmian organizacyjnych w firmie został mu zwiększony zakres obowiązków. Nie był w stanie ich wykonywać w normalnym czasie pracy i robił to w godzinach nadliczbowych. Dlatego zwrócił się do pracodawcy o zwiększenie wymiaru czasu pracy do 3/4 etatu. Ten zgodził się i wskazał, że pozostałe warunki umowy pozostają bez zmian.
Zmiana miała obowiązywać od czerwca 2004 r. Pracownik od tego okresu wciąż otrzymywał wynagrodzenie w dotychczasowej wysokości. Zwrócił się więc do pracodawcy o wyjaśnienie, dlaczego w związku ze zwiększeniem wymiaru czasu pracy nie zwiększono mu wynagrodzenia. Pracodawca wskazał, że porozumienie doprowadziło jedynie do zwiększenia wymiaru czasu pracy, a nie wysokości płacy.
Pracownik nie zgodził się z taką interpretacją i wystąpił do sądu, domagając się zasądzenia różnicy między wynagrodzeniem wypłaconym a wynagrodzeniem należnym stosownie do zwiększonego wymiaru czasu pracy. Sąd I instancji uznał, że zamiarem stron było nie tylko zwiększenie wymiaru czasu pracy, ale także wynagrodzenia, wobec tego żądana kwota należy się pracownikowi. Sąd zasądził dla niego żądaną kwotę.
Pracodawca odwołał się od tego wyroku do sądu apelacyjnego. Ten przychylił się do stanowiska firmy, że zawarte porozumienie zmieniające zmodyfikowało jedynie wymiar czasu pracy, a nie wysokość wynagrodzenia. Zdaniem sądu wynagrodzenie, przy nowym wymiarze czasu pracy, mieściło się w taryfikatorze regulaminu wynagradzania. Sąd zmienił zaskarżony wyrok i oddalił żądania pracownika.
Pracownik wniósł skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Zdaniem SN, w razie wykonywania pracy w niepełnym wymiarze wynagrodzenie powinno być proporcjonalne do otrzymywanego za pracę pełnowymiarową. Podkreślił, że co do zasady nie można przesądzić, że zawsze zwiększenie lub zmniejszenie wymiaru czasu pracy musi powodować zwiększenie lub zmniejszenie wynagrodzenia. Sąd uznał, że w tej sprawie oświadczenie woli pracownika nie wskazuje na akceptację zwiększenia wymiaru czasu pracy bez zmiany wysokości wynagrodzenia.
W ocenie SN, dla rozstrzygnięcia sprawy konieczne będzie ponowne ustalenie stanu faktycznego. Według niego, orzeczenia sądów niższych instancji wydają się wskazywać, że zamiar każdej ze stron w zawarciu porozumienia był odmienny. Pracownik zamierzał uzyskać wyższe wynagrodzenie w związku ze zwiększeniem obowiązków, a pracodawca chciał wyłącznie zwiększyć mu wymiar czasu pracy. W razie potwierdzenia takich stanowisk stron należy uznać, że nie doszło do zawarcia między nimi do porozumienia o zmianie warunków zatrudnienia.
SN uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę sądowi apelacyjnemu do ponownego rozpatrzenia.
Sygn. akt I PK 128/08