Zasiłek dla osób tymczasowo niezdolnych przysługuje w Hiszpanii wszystkim pracownikom, gdy uraz lub choroba są związane z wykonywaną pracą. Pracownik powinien też być ubezpieczony przez odpowiednio długi okres przed zaistnieniem tymczasowej niezdolności do pracy.
Świadczenie jest przyznawane w przypadku choroby powszechnej lub związanej z wykonywaną pracą lub wypadku (niezależnie od tego czy zaistniał on podczas wykonywanej pracy) na okres niezdolności pracownika do pracy i świadczenia mu opieki zdrowotnej wynikającej z ubezpieczenia społecznego. Świadczenie wypłacane jest również w czasie, gdy pracownik jest na obserwacji związanej z podejrzeniem choroby zawodowej.

Dla kogo zasiłek

Beneficjentem świadczenia może być osoba ubezpieczona w czasie trwania niezdolności do wykonywanej pracy. Jeśli ta niezdolność wynika z urazu lub choroby mającej związek z wykonywaną pracą, pracownik jest traktowany jako w pełni ubezpieczony, nawet jeżeli pracodawca nie dopełnił wszystkich formalności.
Świadczenie przyznawane jest również osobie, która otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych w wysokości pokrywającej składki na ubezpieczenie społeczne, oraz pracownikowi, który został skierowany przez swoją firmę do pracy w innym państwie.
W przypadku choroby niezwiązanej z wykonywaną pracą beneficjent powinien opłacać składki ubezpieczenia społecznego przez co najmniej 180 dni w ciągu pięciu lat bezpośrednio ją poprzedzających. Jeśli nastąpił uraz (bez znaczenia czy w pracy czy poza nią) lub choroba zawodowa, nie jest wymagany żaden wcześniejszy okres ubezpieczenia.

Ile można otrzymać

Wysokość świadczenia oblicza się dzieląc kwotę miesięcznej podstawy składki sprzed nastania niezdolności do pracy przez liczbę dni, do których odnosi się ta składka. Będzie to więc 30 w przypadku miesięcznej pensji lub 31, 30, 29, 28 w przypadku wynagrodzenia bazującego na dniówce.
Jeżeli beneficjent rozpoczął pracę w firmie w tym samym miesiącu, kiedy rozpoczęła się niezdolność do pracy, podstawowa składka będzie obliczona według tego drugiego sposobu. Taka sama zasada obowiązuje, gdy pracownik nie opłacał składek ubezpieczenia przez cały miesiąc kalendarzowy przed zaistnieniem niezdolności do pracy.
W odniesieniu do wypadków przy pracy i chorób zawodowych wysokość świadczenia obliczana jest przez zsumowanie dwóch składników. Pierwszy to podstawa składki z poprzedniego miesiąca, bez nadgodzin, podzielona przez liczbę dni wchodzących w zakres tej składki. Drugi to suma składki za nadgodziny z poprzedniego roku kalendarzowego podzielone przez 365 dni.
W przypadku pracowników pracujących na część etatu wysokość świadczenia obliczana jest na podstawie składek opłaconych za przepracowane godziny, w tym również nadgodziny.

Na jak długo

Jeżeli powodem tymczasowej niezdolności do pracy jest choroba lub uraz niemające związku z wykonywaną pracą, to świadczenie może się rozpocząć od czwartego dnia, w którym pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim.
W przypadku gdy niezdolność ta ma związek z wykonywaną pracą, świadczenie może się rozpocząć od dnia, w którym pracownik przechodzi na zwolnienie. Pracodawca zobowiązany jest zapłacić wtedy pełne wynagrodzenie za dzień, w którym rozpoczyna się zwolnienie lekarskie. Prawo do świadczenia nie może się rozpocząć w czasie, gdy pracownik strajkuje.
W razie wypadku lub choroby, niezależnie od tego, czy ma to bezpośredni związek z wykonywaną pracą, świadczenie może być wypłacane przez 12 miesięcy. Okres ten może być przedłużony o kolejnych sześć miesięcy, jednak w czasie tego półrocza pracownik może zostać zwolniony ze względu na przedłużające się leczenie.
W wypadku przebywania pracownika na obserwacji z powodu choroby zawodowej czas trwania świadczenia to sześć miesięcy. Może on być przedłużony o kolejne sześć miesięcy, kiedy istnieje uzasadnienie do dalszych badań i rozpoznawania choroby. Przy obliczaniu maksymalnego czasu trwania świadczenia bierze się pod uwagę nawroty choroby i obserwacje.
Ważne!
Pracownik, który ulegnie wypadkowi lub jest chory może otrzymywać świadczenie dla tymczasowo niezdolnych do pracy przez 12 miesiecy. Okres ten może być przedłużony o kolejnych sześć miesięcy, jednak w tym czasie pracownik może zostać zwolniony z pracy ze względu na przedłużające się leczenie
WAŻNE ADRESY
80 tys. Polaków przebywało Hiszpanii ponad 3 miesiące w 2007 roku
Źródło: GUS