Wójt ogłosił nabór na wolne stanowisko w urzędzie gminy. W ogłoszeniu opublikowanym w Biuletynie Informacji Publicznej oraz na tablicach ogłoszeń określono, jakie dokumenty aplikacyjne są wymagane przy zgłoszeniu się kandydata. Ustalono, że jest nim m.in. życiorys (CV) oraz zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na stanowisku objętym naborem. Jeden z kandydatów, uznając, że wójt nie jest uprawniony do żądania zaświadczenia, zamiast niego złożył w tej sprawie oświadczenie. Zapomniał też podpisać swoje CV. Jego kandydatura została odrzucona. Czy postępowanie w sprawie naboru powinno być unieważnione?
Nie, ponieważ brak jest podstaw do unieważnienia postępowania w sprawie naboru na wolne stanowisko urzędnicze. Wójt, wbrew twierdzeniom kandydata, miał prawo żądać przedłożenia w tej procedurze zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do pracy. Ponadto złożenie przez osobę biorącą udział w rekrutacji niepodpisanego życiorysu należało uznać za brak formalny oferty, tożsamy z brakiem złożenia tego dokumentu w ogóle.
W art. 221 par. 1 i 2 k.p. wymienione zostały dane osobowe, których pracodawca ma prawo żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie. Natomiast zgodnie z art. 221 par. 4 k.p. prawodawca może żądać podania innych danych osobowych niż te wskazane w tym przepisie, jeżeli obowiązek ich złożenia wynika z odrębnych regulacji. Za takie można uznać rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz.U. nr 62, poz. 286 ze zm.).
W myśl par. 1 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia pracodawca może żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie złożenia m.in. orzeczenia lekarskiego, stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Oznacza to, że nieprzedłożenie przez kandydata zaświadczenia lekarskiego jako dokumentu mającego potwierdzać spełnienie wymagań wskazanych w ogłoszeniu o konkursie było brakiem formalnym oferty, uzasadniającym jej odrzucenie. Tak należy też ocenić niezłożenie życiorysu podpisanego przez osobę uczestniczącą w rekrutacji.
Warunkiem uznania dokumentu prywatnego, jakim jest życiorys (CV), za oświadczenie pochodzące od osoby go sporządzającej, jest jego własnoręczne podpisanie. Według art. 245 kodeksu postępowania cywilnego dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokumenty niepodpisane nie stanowią dokumentu w rozumieniu wskazanego przepisu (wyrok SN z 9 grudnia 1980 r., sygn. akt II URN 171/80, OSP 1981/7/126).
Stanowisko powyższe w pełni potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 5 września 2013 r. (sygn. akt II SA/Sz 191/13, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W orzeczeniu tym sąd uznał, że złożenie oświadczenia zamiast zaświadczenia lekarskiego oraz niepodpisanego CV stanowi brak formalny, który uzasadnia odrzucenie oferty przez wójta.
Jednocześnie szczeciński sąd administracyjny, badając uprawnienie kandydata do złożenia skargi na tę decyzję, stwierdził, że postępowanie rekrutacyjne, zmierzające do wyłonienia kandydata na stanowisko urzędnicze w służbie publicznej, jest postępowaniem z zakresu administracji publicznej. Dlatego zdaniem tego sądu istnieje możliwość zaskarżenia do sądu administracyjnego czynności dokonywanych w trakcie naboru powszechnego. Na nie składają się przede wszystkim: niedopuszczenie danego kandydata do konkursu, treść informacji o konkursie, rozstrzygnięcie konkursu. Złożenie skargi na tego rodzaju czynności poprzedzone musi być skierowaniem do organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Podstawa prawna
Art. 221 par. 1, 2 i 4 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 poz. 1502).
Art. 245 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.).
Art. 11 ust. 1, art. 13, art. 43 ust. 1 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1202 ze zm.).